Αρχική σελίδα → Εκ Θεού άρξασθε → Σύμμεικτα

Ποτέ τον Δεκαπενταύγουστο

Ρούλα Γεωργακοπούλου, εφ. Τα Νέα, 19/8/2006

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ τα βλέπω από τα δελτία ειδήσεων, λυπάμαι αλλά δεν διακρίνω κανένα στοιχείο λαϊκής πίστης στις σύγχρονες γιορτές και πανηγύρεις του Δεκαπενταύγουστου.

Ας μην είμαστε όμως πλεονέχτες. Προσωπικά θα ήμουν απολύτως ευχαριστημένη και με μια ρουφηξιά από βαρύ γλυκό μελόδραμα, σαν κι εκείνα τα αλησμόνητα hit του παλιού αφελούς κινηματογράφου μας. Όπου ανήμερα της Παναγίας μια μητέρα, ύστερα από χρόνια άκαρπων αναζητήσεων, καταφέρνει να αποσπάσει από τα νύχια ενός αρκουδιάρη γύφτου τη μοναχοκόρη της Λίζα που τη λογάριαζε για χαμένη σε ναυάγιο. Στον ρόλο της μητέρας η Άντζελα Ζήλεια, στον ρόλο του αρκουδιάρη ο αείμνηστος Ζανίνο.

Στα ψυχωτικά μας καλοκαίρια δυστυχώς δεν υπάρχει πια χώρος για χαζομάρες και ανακουφιστικά παραμύθια. Παρακολούθησα με αυξανόμενο ενδιαφέρον από την τηλεόραση τις καραβιές των πιστών και την καταθλιπτική τους βακχεία. Μια βακχεία κατατονική χωρίς ύβριν, χωρίς το στοιχείο της θείας μέθης, το μοναδικό ίσως εφαλτήριο του ανθρώπου προς την αποθέωση. Ελπίζω να μας το συγχωρήσει η χάρη της αλλά το τριήμερο της Παναγίας τα τελευταία χρόνια έχει καταντήσει κανονικό φεστιβάλ σαδισμού και παθητικής αλγολαγνείας.

H ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ διοργανωτών και προσκυνητών κυριολεκτικά «δεν παίζεται», αφού δημιουργεί καταστάσεις ενώπιον των οποίων ακόμη και ο ίδιος ο μαρκήσιος Ντε Σαντ θα έσπαγε την πένα του και θα μαδούσε ευχαρίστως τα μαστίγια, τα πετσιά και την περούκα του.

Ανθρώπινες βόμβες τυλιγμένες με φιτίλια κι αγιοκέρια που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις προθέσεις τους, έρπουν ίσαμε το θαυματουργό προσκυνητάρι. Παραληρούν και κολαπσάρονται, τσαλαπατιούνται και ευτελίζονται οδηγώντας τα ίδια τα τέκνα τους στην κουλτούρα του τρανς και της ενοχής.

OI ΚΛΗΡΙΚΟΙ απολαμβάνουν την περιστασιακή τους χρησιμότητα και οι πολιτικοί διαγκωνίζονται για το ποιος θα καβατζώσει την καλύτερη χειρολαβή δίπλα από το μαγικό λιτάνευμα. Ευτυχώς γι' αυτούς, οι πολυτεχνίτες νεωκόροι βολεύουν την αυξημένη ζήτηση με πρωτοφανείς πατέντες. Ήδη το οριζόντιο κοντάρι που στηρίζει την Παναγία τη Σουμελά έχει φτάσει εκατέρωθεν τα δεκαπέντε μέτρα, μετά συγχωρήσεως. Μια καινοτομία που θα ζήλευε ο λαϊκός περφόρμερ Ζανίνο αλλά από την οποία, προς το παρόν, επωφελούνται ανεξαρτήτως κόμματος, Βορειοελλαδίτες πολιτικοί και υποψήφιοι δήμαρχοι. Μιράκολο;