Δρομολογήστε λύσεις

Σπυρίδων Βλιώρας-Αθηνά Νικολογιάννη, Εφημερίδα Τα Μετέωρα, 26 Ιανουαρίου 1996

Γενική Διαπίστωση

Τα προβλήματα της Καλαμπάκας και της ευρύτερης περιοχής, ως γνωστόν, είναι πολλά. Άλλα απ' αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά και χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, άλλα λιγότερο σημαντικά, οπωσδήποτε όμως υπαρκτά, και η διαιώνισή τους ίσως εγκυμονεί κινδύνους διάφορους για την πόλη μας, το μέλλον της και την προοπτική της. Η αξιολόγηση ενός εκάστου των προβλημάτων ως ζητήματος επείγουσας προτεραιότητας για επίλυση ή ως δευτερεύοντος είναι βέβαια υποκειμενική εκτίμηση του καθενός πολίτη-κατοίκου της περιοχής με αντικειμενικές όμως προεκτάσεις και επιπτώσεις.

Το νομαρχιακό και το δημοτικό συμβούλιο, Εκκλησία και Ιερές Μονές, τοπικοί φορείς αλλά και μεμονωμένα άτομα προσπαθούν στα μέτρα των δυνατοτήτων τους για κάτι καλύτερο, παρά τις κατά καιρούς αντιξοότητες και δυσκολίες. Βέβαια, κανείς δε θα μπορούσε να ισχυριστεί πως η πάνδημη συμμετοχή, πράγμα απολύτως αναγκαίο για την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας στην τοπική μας κοινωνία, λειτουργεί άψογα, κι έτσι η ιεράρχηση των προβλημάτων που απαιτούν λύση μάλλον αποβαίνει προβληματική σε ορισμένες περιπτώσεις.

Το πρόβλημα

Με το παρόν άρθρο μας, ερχόμαστε να επισημάνουμε ένα πρόβλημα που ταλανίζει πολλούς συμπολίτες και συντοπίτες μας. Ας εξηγηθούμε. Αν κάποιος στηθεί κάποιο πρωί μιας εργάσιμης ημέρας στους πρόποδες του λόφου του Προφήτη Ηλία, θα παρατηρήσει κόσμο πολύ να πηγαινοέρχεται με τα πόδια προς και από το Κέντρο Υγείας. Οι άνθρωποι αυτοί στην πλειοψηφία τους έχουν κάποιο -μικρό ή μεγάλο- πρόβλημα υγείας, συνήθως είναι μεγάλης ηλικίας ή γονείς με μικρά παιδιά, που πηγαίνουν για κάποια εξέταση ή εμβολιασμό ή... Αντιλαμβάνεται κανείς αβίαστα πως τώρα με το βαρύ ψύχος του χειμώνα, με τις παγωνιές, τις βροχές ή τα χιόνια, την κάψα αργότερα των ζεστών ημερών της Άνοιξης και κυρίως του Καλοκαιριού, τα πράγματα δεν είναι γι' αυτούς καθόλου ευχάριστα. Και ο κίνδυνος αυτοκινητιστικού δυστυχήματος δε φαντάζει καθόλου αμελητέος!

Και στις δύο περιπτώσεις, ευάλωτες κυρίως ομάδες ατόμων της κοινωνίας μας ταλαιπωρούνται, για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Και μη βιαστείτε να πείτε πως το περπάτημα κάνει καλό στην υγεία ή πως τα αυτοκίνητα στην πόλη μας έχουν γίνει περισσότερα από τα σπίτια της. Το πρόβλημα υφίσταται ούτως ή άλλως και η ανθρωπιστική και αλτρουιστική του διάσταση είναι καθοριστική.

Λύσεις

Και η λύση; Φυσιολογικά έρχεται στο νου μας η αστική συγκοινωνία. Η δρομολόγηση λεωφορείου(-ων), που βέβαια δεν είναι απαραίτητο να εξυπηρετεί(-ούν) μόνο τους δύο προαναφερθέντες προορισμούς, αλλά ενδεχομένως, και όπως θα μπορούσε να προκύψει μέσα από μελέτη και συζήτηση του θέματος, και άλλους.  Θα μας πείτε βέβαια ότι το οικονομικό άνοιγμα που θα απαιτούσε μια τέτοια ενέργεια θα είναι δυσβάσταχτο και δημοσιονομικώς ασύμφορο για τα τοπικά δεδομένα. Θυμίζουμε όμως πως η αγορά ενός αστικού λεωφορείου δεν απαιτεί και τόσα έξοδα, δεδομένου ότι πολλοί άλλοι μεγάλοι δήμοι της χώρας (Αθηναίων, Θεσσαλονικέων, Ιωαννιτών κ.λπ.) αποσύρουν κάποια σχετικώς παλιά λεωφορεία τους που στις πόλεις τους ίσως μολύνουν υπέρ το δέον και η συντήρηση πολλών μεταφορικών μέσων σε ανάλογη κατάσταση κοστίζει. Στην πόλη μας όμως το πρόβλημα μόλυνσης της ατμόσφαιρας σαφώς και δεν είναι τόσο οξυμένο (ακόμη!), ενώ η κατάλληλη επισκευή και συντήρηση ενός (ή και δύο) μόνο αστικών λεωφορείων μάλλον δεν είναι τόσο ανέφικτη και η κυκλοφορία του(ς) από έναν-δυο οδηγούς δεν αποτελεί δυσεπίλυτο πρόβλημα.

Το παν λοιπόν, όπως αποδεικνύεται, είναι καταρχάς η συνειδητοποίηση του προβλήματος, η λαϊκή απαίτηση και οι οργανωμένες και συντονισμένες δημοτικές ή άλλες προσπάθειες. Εμείς πάντως θέτουμε το πρόβλημα, η ιεράρχηση του οποίου μεταξύ των όσων άλλων και η προώθησή του προς επίλυση είναι θέμα κάποιων αρμοδιότερων. Ευχόμαστε το καλύτερο.