Είχα τ΄ όνειρό μου, το... ηλεκτρικό ποδήλατό μου

David Goodman, εφ. Τα Νέα (The New York Times), 6/2/2010

Η βιομηχανία των e-bikes αναπτύσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, έχοντας φτάσει σε τζίρο τα 11 δισ. δολάρια παγκοσμίως. Και η τεχνολογία ακολουθεί

Τα αυτόνομα  ηλεκτρικά  ποδήλατα- μόνο  κατ΄ όνομα  ποδήλατα,   καθώς ο  αναβάτης δεν  χρειάζεται να κάνει  πετάλι- γίνονται  όλο και   πιο  δημοφιλή στην  Κίνα

Τα χρησιμοποιούν γιάπηδες στο Σαν Φρανσίσκο, ντελιβεράδες στη Νέα Υόρκη, ταχυδρόμοι στη Γερμανία, τουρίστες και κάτοικοι στην Ολλανδία, φοιτητές και εργαζόμενοι στη Γαλλία και πολλοί, μα πολλοί άνθρωποι στην Κίνα. Εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο ανεβαίνουν συχνά - πυκνά, ακόμα και καθημερινά, σε ένα ηλεκτρικό ποδήλατο για να πάνε στη δουλειά τους ή απλώς μια βόλτα, να γυμναστούν χωρίς να ιδρώσουν, να νικήσουν τις ανηφόρες και τον δυνατό άνεμο. Η βιομηχανία των e-bikes, όπως ονομάζονται, αναπτύσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, έχοντας φτάσει σε τζίρο τα 11 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, και η τεχνολογία ακολουθεί.

O Τζιάνγκ Ρουμίνγκ είναι υπεύθυνος πωλήσεων μιας εταιρείας στη Σαγκάη. Ο Ντέιβιντ Τσιου είναι πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ίδιας εταιρείας στο Σαν Φρανσίσκο. Η Τζέσι Βίζενμπεεκ- Βόετ είναι μία 71χρονη συνταξιούχος στην Ολλανδία. Και οι τρεις αυτοί άνθρωποι έχουν μια κοινή αγάπη, το ηλεκτρικό ποδήλατο. Ο Τζιάνγκ το χρησιμοποιεί για να κινείται πιο γρήγορα στους ακινητοποιημένους από το μποτιλιάρισμα δρόμους της Σαγκάης. Ο Τσιου για να πηγαίνει στα meetings χωρίς να λερώνει το κοστούμι του με ιδρώτα. Και η Τζέσι για να κάνει τις μεγάλες βόλτες που η ηλικία της δεν θα της επέτρεπε να κάνει με ένα απλό, συμβατικό ποδήλατο. «Είναι ένα θαύμα, αφαιρεί τις ανηφόρες από την ποδηλασία», λέει ο 78χρονος Ρότζερ Φίλιπς, ο οποίος οδηγεί σχεδόν καθημερινά το e-bike του στη Νέα Υόρκη. «Τα ηλεκτρικά υποβοηθούμενα ποδήλατα θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι το ποδήλατο στις αστικές περιοχές», προβλέπει ο Ντέιβιντ Τσιου.

Δώρο θεού. Για τους κατασκευαστές ποδηλάτων, τα ηλεκτρικά ποδήλατα είναι, όπως λέει ο Έντουαρντ Μπένζαμιν, ανεξάρτητος σύμβουλος της βιομηχανίας, δώρο Θεού· και αυτό όχι μόνο διότι είναι πιο ακριβά, αλλά και γιατί έχουν περισσότερα εξαρτήματα, όπως οι μπαταρίες, που χρειάζονται σχετικά τακτική αντικατάσταση. Στην Ολλανδία, το ένα τρίτο των χρημάτων που δαπανήθηκαν πέρυσι για την αγορά ποδηλάτων ήταν για ηλεκτρικά υποβοηθούμενα ποδήλατα. Ανάλογη αύξηση της ζήτησης όμως περιμένουν οι ειδικοί της βιομηχανίας και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, ιδιαίτερα στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, καθώς το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την ποδηλασία, την άσκηση και έναν πιο πράσινο τρόπο μετακίνησης συναντά την αυξανόμενη μέση ηλικία του πληθυσμού. Στις ΗΠΑ, η αγορά παραμένει σχετικά μικρή- περίπου 200.000 ηλεκτρικά ποδήλατα πωλήθηκαν πέρυσι- αλλά το ενδιαφέρον αυξάνεται. Όσο για την Κίνα, εκεί κυκλοφορούν ήδη 120 εκατομμύρια ηλεκτρικά ποδήλατα.

Το περιβάλλον. Τα ηλεκτρικά υποβοηθούμενα ποδήλατα είναι φιλικά προς το περιβάλλον, υπό τον όρο όμως να ανακυκλώνονται οι μπαταρίες τους. Περισσότερο αμφιλεγόμενα είναι τα αυτόνομα ηλεκτρικά ποδήλατα, τα οποία, δεν απαιτούν από τον αναβάτη να κάνει πεντάλ. Αυτά τα μεγαλύτερα μοντέλα, που είναι ουσιαστικά ποδήλατα μόνο κατ΄ όνομα, γίνονται όλο και πιο δημοφιλή στην Κίνα, καθώς αναπτύσσουν μεγαλύτερη ταχύτητα έως και 48 χιλιόμετρα την ώρα, με αυτονομία 80 χιλιομέτρων. Οι υπεύθυνοι δεν μπορούν να αποφασίσουν αν πρέπει να τα αγκαλιάσουν ως μια πράσινη μορφή μετακίνησης ή να τα απαγορεύσουν ως κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια. Μερικές πόλεις επιλέγουν τη μέση οδό, απαγορεύοντάς τα στους ποδηλατοδρόμους. Στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, πάντως, όπου οι πολίτες προτιμούν σαφώς τα ηλεκτρικά υποβοηθούμενα ποδήλατα, οι ανηφόρες έχουν αρχίσει να... τρέμουν και οι purists του ποδηλάτου, που το θέλουν σκέτο, χωρίς ηλεκτρικές υποβοήθειες ούτε κινητήρες, λιγοστεύουν.

Η ιστορία ενός ποδηλάτου

Δύο ρόδες, σέλα και πεντάλ: ο πρόγονος του σημερινού ποδηλάτου, το Velocipede, φτιάχτηκε στη Γαλλία τη δεκαετία του 1860. Το ποδήλατο, όπως το ξέρουμε σήμερα, σχεδιάστηκε το 1874από τον Χ.Τ. Λόουζον και βασιζόταν στην κίνηση από την αλυσίδα, που τη μετέδιδε στον πίσω τροχό. Το 1888, ο Άγγλος κτηνίατρος Τζον Ντάνλοπ έκανε τη διαφορά, αντικαθιστώντας τα βαριά λάστιχα στις ρόδες με σαμπρέλες. Την ίδια δεκαετία δόθηκαν στις ΗΠΑ οι πρώτες ευρεσιτεχνίες για ηλεκτρικά ποδήλατα. Μέχρι και το 1992, εντούτοις, ελάχιστα ηλεκτρικά ποδήλατα κυκλοφορούσαν στην αγορά. Το 1998, αντίθετα, κυκλοφορούσαν ήδη 49 διαφορετικά μοντέλα. Αναμφισβήτητα, η μεγαλύτερη παραγωγός ηλεκτρικών ποδηλάτων είναι σήμερα η Κίνα. Τρία εκατομμύρια ηλεκτρονικά ποδήλατα εξήχθησαν από την Κίνα το 2006, 18 εκατομμύρια πουλήθηκαν την ίδια χρονιά στο εσωτερικό της, 120 εκατομμύρια κυκλοφορούν σήμερα στους δρόμους της.

Με μια ματιά