Λεωνίδας Μπέλτσιος: Με τις κεραίες στραμμένες στη νέα τέχνη

Παρασκευή Κατημερτζή, εφ. Τα Νέα, 8/2/2005

Το ιστορικής σημασίας πορτρέτο του Κίσινγκερ, έργο του Δημήτρη Περδικίδη (1976), στην κατεύθυνση του κριτικού ρεαλισμού, παρουσιάζεται στην έκθεση «Εντός - εκτός, σημειώσεις για τη δεκαετία του '60» με τα έργα της Συλλογής του Λεωνίδα Μπλέτσιου (κάτω), στην Ελληνοαμερικανική Ένωση

Δικηγόρος το πρωί, τρέχει σε όλη την Ελλάδα για ποινικές υποθέσεις. Το βράδυ τον βρίσκει στα Τρίκαλα να «συνομιλεί» με μερικά από τα κορυφαία έργα της σύγχρονης ελληνικής τέχνης που «έχει στη «φύλαξή» του, όπως ο ίδιος λέει. Αφήνεται στην ομορφιά τους, την πνευματική απόλαυση.

Ο Λεωνίδας Μπλέτσιος απεχθάνεται τον τίτλο του συλλέκτη. Θεωρεί εαυτόν θεματοφύλακα πνευματικών αξιών. «Τα έργα είναι πνευματικές αξίες», λέει. Πάνω σ' αυτήν την ιδεολογία δημιουργεί τη συλλογή του εδώ και 15 χρόνια. Απεχθάνεται δε την προβολή και τα σαλόνια. Έτσι, όταν πέρυσι δημοσίευσε τα περίπου 400 έργα τέχνης που έχει στην κατοχή του σ' έναν τόμο με τίτλο «Οι Πρωτοπόροι», άφησε άφωνους τους ειδικούς με την εξαιρετική ποιότητά τους. Όταν τα εξέθεσε στην Καλαμπάκα, οι «ειδήμονες» της τοπικής δημοτικής αρχής διαμαρτυρήθηκαν για την «αμφίβολη» ποιότητά τους. Δεν είχαν ξαναδεί τέτοια πράγματα. Από τις ξύλινες βαλίτσες του Ακριθάκη, τις ανθρώπινες σκιές σε πανί του Νίκου Κεσσανλή, τις κομμένες και ραμμένες λινάτσες στο σχήμα του ανθρώπου του Λογοθέτη, τους γύψους και τα τσιμέντα του Κανιάρη, τα εκθαμβωτικά ραμμένα κουρέλια του Λουκά Σαμαρά έως τα σακιά με κάρβουνο και τα σίδερα του Κουνέλλη.

Μικρό δείγμα, μόλις το ένα τριακοστό αυτής της συλλογής, παρουσιάζει τώρα για πρώτη φορά στην Αθήνα, με επιμέλεια του ιστορικού της τέχνης Μάνου Στεφανίδη.

Ο Λεωνίδας Μπλέτσιος είναι αυτοδημιούργητος στη ζωή και την τέχνη. Ξεκίνησε χωρίς συμβούλους, στην αρχή, αιχμαλωτισμένος από την ομορφιά των εικόνων. «Από κάποια στιγμή και μετά έπαψε να με ενδιαφέρουν οι εικόνες. Άρχισα να βλέπω την τέχνη ιδεολογικά, να αναζητώ τους δημιουργούς και τι θέλουν να πουν με τα έργα που άνοιξαν δρόμους, που μου έδιναν ερεθίσματα, που με βοηθούσαν να δω, να προχωρήσω μπροστά. Αυτά υπερασπίζομαι. Οι άλλοι έχουν βρει τον δρόμο τους, το έργο τους κυκλοφορεί ευρύτατα κι έχουν χιλιάδες υπερασπιστές, όλους όσοι έχουν τα έργα τους στα σπίτια τους».

Πούλησε τους παλιούς του πίνακες και με σύμβουλο τον ιστορικό της τέχνης Ντένη Ζαχαρόπουλο προχώρησε στη συγκέντρωση των έργων που τον ενδιέφεραν, τη γενιά του '60 και του '70. Δεν το παίζει πια αυθεντία, ούτε επιχειρεί να υποκαταστήσει τον ειδικό. Συνεχίζει να συλλέγει με πόρους από το υστέρημά του. «Δεν κάνω οικονομική επένδυση», λέει. Αγοράζει λίγα έργα ενός καλλιτέχνη, αφού θεωρεί ότι οι μαζικές αγορές είναι ό,τι χειρότερο επειδή εμπορευματοποιούν και εκμεταλλεύονται τον καλλιτέχνη.

Τι κι αν αργεί η δικαίωση...

Τον ενδιαφέρουν κυρίως οι νέοι καλλιτέχνες, οι πρωτοπόροι τού σήμερα και τού αύριο, τον Λεωνίδα Μπλέτσιο. Πώς επιλέγει; «Πρώτα επικοινωνώ με τον καλλιτέχνη, συζητώ μαζί του, στέκω στον άνθρωπο και τα πνευματικά του ενδιαφέροντα, με συνείδηση του έργου που επιτελείται». Οι πρωτοπόροι αμφισβητούν, ανοίγουν δρόμους, αλλά συχνά βρίσκονται με τους χαμένους. «Οι πραγματικές αξίες δικαιώνονται. Στους πρωτοπόρους μπορεί να άργησε η δικαίωση, αλλά ήρθε και ήταν καθολική», πιστεύει.

INFO

«Εντός - εκτός, σημειώσεις για τη δεκαετία του '60, Συλλογή Λεωνίδα Μπλέτσιου», στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασαλλίας 22, τηλ. 210-3680.900), έως 11/2.