→ Προσωπικά Ενδιαφέροντα → Μουσική

Χαΐνηδες: «Η διαρκής κίνηση είναι ο μόνος λυτρωμός»

Χάρη Ποντίδα, εφ. Τα Νέα, 20/1/2009

Παράδοση και τζαζ σε ένα πανηγύρι με οδηγό τους Χαΐνηδες. Στα 19 χρόνια που υπάρχει το συγκρότημα, ήρθε η ώρα του να... χορέψει με τα «πειραγμένα» παραδοσιακά των Μode Ρlagal. Και όχι μόνο

Μια μεγάλη παρέα μουσικών, χορευτών, ακροβατών, καραγκιοζοπαιχτών, με οδηγό τους Χαΐνηδες πήραν τα... όρη και τα βουνά (τις μουσικές σκηνές, τα καλοκαιρινά θέατρα) και ύστερα από περιπλάνηση μηνών (2007-2008) διασταύρωσαν την τύχη τους με τους Μode Ρlagal στο Θέατρο Βράχων στα μέσα Ιουλίου. Η σύμπραξη ήταν κομβική. Το πανηγύρι κράτησε μέχρι πρωίας. Και το ηχητικό αποτέλεσμα της ιστορίας- μια διονυσιακή συνύπαρξη παράδοσης και τζαζ που σε κάνει να κουνιέσαι στο κάθισμά σου- καταγράφηκε στην «Κάθοδο των Σαλτιμπάγκων» (ΜΒΙ), ένα διπλό CD που «μιλάει» τέσσερις γλώσσες (ελληνικά, βουλγάρικα, ιταλικά και αφγανικά) και περιέχει τη μουσική «συνομιλία» 29 μουσικών. Στην παρέα υπολογίστε και τη Μάρθα Φριντζήλα, τον Κωστή Αβυσσινό και το φωνητικό σύνολο «Σανάδες». Αν είναι κάτι που προσέχεις από τις πρώτες στιγμές της ακρόασης είναι ότι το πάντρεμα φωνών, τόπων και μουσικών στυλ έχει γίνει με τη φυσικότητα μιας παρέας δεξιοτεχνών, που είναι κορυφαίοι στο είδος τους και αισθάνονται άνετα όταν αυτοσχεδιάζουν. Όταν «παίζουν». Ο ρυθμός (βασικό στοιχείο ενός πανηγυριού που σκοπό έχει να σε σηκώσει να χορέψεις) δεν εγκαταλείπει στιγμή τον ακροατή. Τα σόλο των εισαγωγών (σε μεγάλο μέρος των Μode Ρlagal) και γενικά η διαρκής συνομιλία ηλεκτρισμού και παράδοσης σού προσφέρει απλόχερα την απόλαυση της ακρόασης. Ο Δημήτρης Αποστολάκης (από τα ιδρυτικά μέλη των Χαΐνηδων) εξηγεί: «Σε όλο το πρόγραμμα Χαΐνηδες και Μode Ρlagal έπαιξαν μαζί. Αυτό από μόνο του είναι μια καινοτομία...». Γιατί;

«Γιατί θέλει και κόπο και έμπνευση. Προετοιμασία- γιατί όλα τα κομμάτια είναι διασκευασμένα- και έμπνευση στιγμής. Νομίζω ότι το καταφέραμε. Το πάντρεμα φόρμας και αυτοσχεδιασμού, παράδοσης και τζαζ. Συναυλίας και πανηγυριού».

Πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει εύκολα. Και οι Χαΐνηδες, που φέτος κλείνουν τα 19 τους χρόνια στη δισκογραφία, έχουν την περιπέτεια και την περιπλάνηση στο κύτταρό τους. «Τα πράγματα μάς προκύπτουν», λέει ο Αποστολάκης. «Η παράσταση αυτή ξεκίνησε σαν ένα μπουλούκι από μουζικάντηδες, θεατρανθρώπους κ.λπ. και στην πορεία πήρε διάφορες μορφές. Η χημεία μας με τους Μode Ρlagal ήταν καταπληκτική. Η αγάπη και των δυο μας για το παιχνίδι, μας έδωσε όρεξη και έμπνευση».

Πριν από 19 χρόνια, οι Χαΐνηδες μάς συστήθηκαν σαν γκρουπ φοιτητών/ μουσικών που με αφετηρία την κρητική μουσική παράδοση κατάφεραν να φέρουν το δικό τους στίγμα στα μουσικά μας πράγματα, χωρίς ποτέ να μπουν στον κόπο να κυνηγήσουν τη δημοσιότητα, ούτε να εγκαταλείψουν τα μέρη τους. Οι Χαΐνηδες (που σημαίνει ρέμπελοι) είναι καθιερωμένοι στο υποσυνείδητο των οπαδών της ελληνικής έντεχνης μουσικής σαν τα «παιδιά» από την Κρήτη, μια έντιμη ομάδα μουσικών που, αθόρυβα μεν, δυναμικά δε, δίνει το «παρών» σταθερά όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από τη δισκογραφία τους και τα λάιβ τους (που πάντα έχουν ορμητήριο την Κρήτη).

Το προηγούμενο CD τους «Ο Καραγκιόζης στη Εurovision» (ένα χρόνο μετά το διπλό «Ο γητευτής και το δρακοδόντι») σχολίαζε αιχμηρά όλα όσα απασχολούν τον αγανακτισμένο πολίτη. Η πολιτική τους θέση όμως αντικατοπτρίζεται καλύτερα στον τρόπο που διαχειρίζονται τη δουλειά τους. «Μόνοι μας προχωράμε», λέει ο Αποστολάκης. «Ούτε θελήσαμε ποτέ να έχουμε πρόσβαση σε κανενός είδους εξουσία. Είτε πολιτική, είτε οικονομική, είτε θρησκευτική. Όπως καταλαβαίνεις, 29 άτομα πάνω στη σκηνή, δεν αγοράζονται εύκολα οι παραστάσεις μας. Κάποιοι δήμοι αγόρασαν- λίγοι. Κάποιοι που είχαν προοδευτικούς δημάρχους».

Συζητάμε για το ξέσπασμα των μαθητών λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, τις κινήσεις της Αστυνομίας, την αφύπνιση των... κοιμισμένων ενηλίκων. Ξεσπαθώνει. «Ξέρεις τι δακρυγόνο έφαγα εγώ εκείνες τις μέρες; Τι νόμιζες, ότι θα μέναμε σπίτια μας; Και την Κυριακή που πέρασε, στα Εξάρχεια ήμασταν. Παίξαμε σε μια συνάντηση για την αυτοοργάνωση της πλατείας».

Άρα, περνάτε πολύ καιρό στην Αθήνα.

Εδώ είναι τα στούντιο, οι πορείες, οι οργανώσεις...

Πολύ μέσα στα πράγματα. Αισιόδοξοι για το αύριο;

Η διαρκής κίνηση είναι ο μόνος λυτρωμός. Άπαξ και το σύμπαν κινείται διαρκώς, η μεγαλύτερη βία είναι η ακινησία.

«Ας αντιγράφουν τα CD μας...»

Σας έχει προβληματίσει το γεγονός ότι ανήκετε σε μια δισκογραφική εταιρεία που ουσιαστικά ελέγχει όλο τον χώρο;

Ποτέ δεν μας επέβαλαν κάτι. Από την αρχή είχαμε την τύχη να δουλεύουμε με τους δικούς μας όρους.

Η θέση των Χαΐνηδων, λέει ο Δημήτρης Αποστολάκης, είχε εκφραστεί από καταβολής συγκροτήματος, τόσο σε επίπεδο δουλειάς όσο και στην κατ΄ ιδίαν δράση των μελών του. «Για παράδειγμα, δεν μας ενδιαφέρει πώς θα φτάσει ο δίσκος στο κοινό. Αν είναι να τον αντιγράψει κανείς, ας τον αντιγράψει. Το θέμα είναι να τον ακούσει. Και να υπάρξει μια αλληλεπίδραση μεταξύ μουσικής και ακροατή».

Δεν σας ενδιαφέρει να ζείτε απ΄ τη δουλειά σας;

Ζούμε. Όλο και κάτι γίνεται και μια χαρά είμαστε. Προσωπικά, δεν μερίμνησα ποτέ για το αύριο...

Ναι, αλλά οι άνθρωποι μεγαλώνουν...

Μεγαλώνουν δεν σημαίνει γερνούν. Ασφάλεια δεν έχω ούτως ή άλλως. Όσο πάει το «όχημα», πάει. Το πότε θα σταματήσει δεν με αφορά καθόλου. Δεν μας αφορά...