Το "Μπιτ - Παζάρ" είναι μια μικρή γειτονιά παλαιοπωλείων στην Θεσσαλονίκη. Στις αγορές των αναμνήσεων οι παλιατζήδες και οι χασομέρηδες αγοραστές μένουν πάντα οι ίδιοι. Χωμένοι στα σκοτεινά μαγαζάκια ανακαλύπτουν αλλά κυρίως πλάθουν τους μύθους. Φωτογραφίες, κομπολόγια, ασημικά, ρολόγια, ραπτομηχανές, παιχνίδια, έπιπλα, ξαναζούν.
Το "Μπιτ - Μαζάρ" μοιάζει να μην το αγγίζει ο χρόνος. Το βράδυ τα μικρά ταβερνάκια γεμίζουν νέους που φτιάχνουν έναν παράδεισο, μια εικόνα μέλλοντος. Σ' αυτήν την "αγορά του τίποτα" κι εντέλει των πάντων, ένα βράδυ με τον Φίλιππο Γράψα καθισμένοι στο "ΟΙΝΟΣ & ΠΑΛΙΑ", το ταβερνάκι της ωραίας Ηλιάνας, ανοίξαμε τις μικρές ιστορίες των νέων τραγουδιών. (Λουδοβίκος των Ανωγείων, από το ένθετο βιβλιαράκι του cd).
To cd συνοδεύεται από ένθετο βιβλιαράκι με τους στίχους των τραγουδιών καθώς και τους συντελεστές.
Στο Μπιτ Παζάρ στην αγορά
μαζεύουν μνήμες και παλιά και τα πουλάνε
Πίνουν καφέ τα πρωινά
στο καφενείο του Μηνά και δεν μιλάνε
Μα σαν αρχίσουν τη ρακή
ο χρόνος δεν περνά από κει
Εκεί ’ναι μια μικρή θεά
που ξέρει ένα παλιό ντουά και σε μαγεύει
Όπου κι αν κρύψεις την καρδιά
εκείνη βρίσκει τα κλειδιά και σου την κλέβει
Κι ο σιδεράς άμα την ιδεί
το δάχτυλο με το σφυρί χτυπάει
Άντρας από παλιά κοπή
έχει τον έρωτα ντροπή και δε μιλάει
Μα σαν αρχίσουν τη ρακή
ο χρόνος δεν περνά από κει
Μα σαν αρχίσουν τη ρακή
όλο το σύμπαν είναι κει
Θυμήσου τη μικρή αυλή, τότε που παίζαμε Σαλή
εννιάπετρο και ντάμα
Αν κέρδιζες καμάρωνες κι αν έχανες με μάλωνες
και μ' έπαιρνε το κλάμα
Θυμήσου και την Άμυνα με το φλιτζάνι να γυρνά
της μοίρας τα σημάδια
Και τους αράπικους σκοπούς που τραγουδούσε ο παππούς
στην αγορά τα βράδια
Όσες φορές προσπάθησα να σου μιλήσω
δεν ήξερα πώς να το πω
Γιατί μια αγάπη με κρατάει πίσω
σ' εκείνον τον παλιό μου εαυτό
Το ξέρεις πως δεν έχω φύγει
ποτέ απ' αυτήν τη φυλακή
Κι αν έχω απολυτήριο στο χέρι
ο νους με πάει πάντα εκεί
Τα μάτια μου με φέρνουνε σ' εσένα
μα η καρδιά με πάει στα περασμένα
Δε ξέρω τι 'ναι μπρος και τι 'ναι πίσω
ποια αγάπη απ' τις δυο πρέπει ν' αφήσω
Τα μάτια μου με φέρνουνε σ' εσένα
μα η καρδιά με πάει στα περασμένα
Τον Κωνσταντή 'χουν φυλακή, πουλάκι κανακίζει
Δεν είχε ο βαριόμοιρος φαΐ να το ταΐζει
Το μπράτσο του φλεβοτομά και δίδει του το αίμα
Φάε και εσύ φτωχό πουλί απ' ανδρειωμένου αίμα