→ Προσωπικά Ενδιαφέροντα → Μουσική

«Tα συμφέροντα σκοτώνουν την τέχνη του τραγουδιού»

Πάνος Γεραμάνης, εφ. Τα Νέα, 24/9/2003

Xρυσός Φοίνικας στη «Xρυσή Kορνέτα» του ελληνικού τραγουδιού. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τιμά αύριο τον Γιώργο Mουζάκη για την προσφορά του στον μουσικό πολιτισμό

Γιώργος Μουζάκης: «Για μένα είναι μια μεγάλη δικαίωση η βράβευση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας» (εδώ, ανάμεσα στη Μάρθα Καραγιάννη και το Γιώργο Φούντα)

«Δεν είχε αναγνωρίσει κανείς επίσημα το έργο μου, γιατί δεν είχα «μπάρμπα στην Κορώνη». Αυτή τη στιγμή νιώθω δικαιωμένος και συγκινημένος», λέει στα «NEA» ο Γιώργος Μουζάκης.

Δημιουργός 450 και πλέον τραγουδιών που έγραψαν ιστορία, ο Γιώργος Μουζάκης, με συνεχή παρουσία στην επιθεώρηση, στο σινεμά, αλλά και σε πολύ ευπρόσωπα κέντρα της αθηναϊκής νύχτας, αναπολεί αλησμόνητες στιγμές που έζησε όταν έπαιζε τρομπέτα και διηύθυνε ορχήστρες και συγκροτήματα σε παραστάσεις που άφησαν εποχή, με συμμετοχή κορυφαίων καλλιτεχνών του μουσικού θεάτρου και του τραγουδιού.

«Νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής για τη μεγάλη τιμή που μου κάνει η πολιτεία να με βραβεύσει. Αυτή τη χαρά θα τη μοιρασθώ με τη σύντροφο της ζωής μου, τη σύζυγό μου Άννα, τα τρία παιδιά μου, τις δύο νύφες και τα δύο εγγόνια μου. Δεν σας κρύβω ότι επί χρόνια ολόκληρα θεωρούσα τον εαυτό μου αδικημένο, αλλά το κρατούσα μέσα μου. Το είδος του τραγουδιού που έγραψα και υπηρέτησα από τα παιδικά μου χρόνια και σε προέκταση το ρεπερτόριό μου, το έργο μου, μπήκαν στην άκρη σε μια εποχή που όλοι πρόβαλλαν το ρεμπέτικο, Θεοδωράκη και Χατζιδάκι. Βεβαίως, έδωσαν τεράστιο έργο, αλλά και η δική μου γενιά, ο δικός μου κόσμος, είχαν μεγάλη προσφορά και παρουσία, με τραγούδια που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν από το ευρύ κοινό.

Μέχρι σήμερα τα παλιά μου τραγούδια σημειώνουν μεγάλη επιτυχία. Την παλιά μου σύνθεση "Θέλω κοντά σου να μείνω", που έγραψα πριν από 46 χρόνια και τραγουδά τώρα η Ελευθερία Αρβανιτάκη, τραγουδά και η σημερινή σύγχρονη γενιά. Κι άλλα τραγούδια μου αρέσουν και τραγουδιούνται. Περιμένω πια ακόμη να έρθει η στιγμή που θα παρουσιασθεί το κύριο μέρος του ρεπερτορίου μου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών».

Θα γράφατε και σήμερα ανάλογα τραγούδια;

«Έχω γράψει και γράφω τραγούδια, αλλά είναι τέτοιο το σύστημα παραγωγής και προώθησης τραγουδιών που δεν με συμφέρει να τα δώσω. Πιστεύω πως τα τραγούδια της εποχής μας, σήμερα δηλαδή, πρέπει εκτός από ουσία και μελωδικότητα να έχουν και ήθος.

Δυστυχώς υπάρχουν τεράστια συμφέροντα που σκοτώνουν την τέχνη του τραγουδιού. Εγώ υπηρέτησα μια ολόκληρη ζωή το τραγούδι σαν μουσική τέχνη, γιατί έτσι το πίστεψα. Αλλά και σαν διασκέδαση, το τραγούδι πρέπει να υπηρετεί τον πολιτισμό».

Πιάφ και Βαλέντε. Δύο πολύ μεγάλες στιγμές στη ζωή και στην καριέρα του δεν ξεχνά ποτέ ο Γιώργος Μουζάκης. H πρώτη το 1948, όταν συνόδευσε την Εντίθ Πιάφ (που βρισκόταν στην Αθήνα) με την ορχήστρα Κανακάκη, στο κέντρο «Μαϊάμι» της οδού Κυψέλης.

H άλλη μεγάλη στιγμή ήταν στην ταβέρνα του «Καρυστινού», όπου εμφανιζόταν το 1956. Τότε ανέβηκε στη σκηνή η Κατερίνα Βαλέντε και τραγούδησε σε σπασμένα ελληνικά μαζί με τον μαέστρο. «Δεν μπορώ να συγκρατήσω τον αριθμό των διάσημων ξένων καλλιτεχνών που ήρθαν και διασκέδασανσε κέντρα όπου τραγουδούσα», λέει ο Γιώργος Μουζάκης.

«Μέγα πάθος μου ο Παναθηναϊκός»

«Έχω μεγάλη επιθυμία να πηγαίνω στο γήπεδο και να βλέπω τους αγώνες του Παναθηναϊκού, αλλά δεν μπορώ να μετακινούμαι μ' αυτή την κίνηση». Ο Γιώργος Μουζάκης μάς θυμίζει ότι ο Παναθηναϊκός είναι ξεχωριστό κομμάτι της ζωής του. Λέει: «Από τα 8 μου χρόνια μέχρι σήμερα, στα 80 μου, είμαι δεμένος συναισθηματικά και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό με το "Τριφύλλι". Τη φετινή χρονιά πιστεύω πως θα πάρουμε πρωτάθλημα και θα έχουμε επιτυχίες στο Champions' League. Έχω μια περίεργη διαίσθηση πως ο Παναθηναϊκός θα φτάσει πολύ ψηλά γιατί διαθέτει τους καλύτερους ποδοσφαιριστές των τελευταίων 30 ετών». Για τον ύμνο της αγαπημένης του ομάδας, ο Γιώργος Μουζάκης θυμάται ότι τον έγραψε σε μια στιγμή παραληρήματος, ύστερα από μια καταπληκτική εμφάνιση της «πράσινης» ενδεκάδας στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, όπου είχε νικήσει 4-1 την A.E. Παγκρατίου, από την οποία είχε αποκτήσει έναν πολύ σπουδαίο παίκτη, τον Γιάννη Νεμπίδη. «Στους πανηγυρισμούς των φιλάθλων, καθώς βγαίναμε από το γήπεδο, ήταν δίπλα μου ο Γιώργος Οικονομίδης, που αυτοσχεδίασε.

"Σύλλογος μεγάλος", φώναξε εκείνος κι εγώ συμπλήρωσα "δεν υπάρχει άλλος". Και μετά ακολούθησε η κανονική ροή του στίχου. Τότε έβγαλα το χαρτί από το πακέτο τσιγάρων Κεράνης που είχα πάνω μου, έκανα ένα πρόχειρο πεντάγραμμο και έβαλα νότες. Ο ύμνος του Παναθηναϊκού ήταν έτοιμος σε λίγα λεπτά της ώρας. Όταν πήγαμε στο studio για να τον τραγουδήσει ο Γιάννης Βογιατζής, μου ήρθε η ιδέα ότι πριν από τη φωνή του τραγουδιστή χρειαζόταν ένα σφύριγμα! Είχα επηρεασθεί τότε - και μου άρεσε ιδιαίτερα - από τη μουσική της βραβευμένης ταινίας η "Γέφυρα του ποταμού Κβάι", που στην εισαγωγή και στα ρεφρέν είχε σφύριγμα. Προσάρμοσα και εγώ τις νότες σ' ένα δικής μου έμπνευσης σφύριγμα και έτσι αρχίζει ο ύμνος του Παναθηναϊκού. Κάθε φορά που τον ακούω δακρύζω, συγκινούμαι και αναπτερώνεται το ηθικό μου».

INFO

Αύριο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος τιμά τον Γιώργο Μουζάκη για τα 68 χρόνια προσφοράς του.