Το αρχιπέλαγος της ενέργειας
Γιώργος Αγγελόπουλος, εφ. Τα Νέα, 10/1/2008
Βρετανοί ειδικοί σχεδιάζουν τεχνητά νησιά ως λύση για την ενεργειακή κρίση
Oι τελευταίοι πυρηνικοί αντιδραστήρες στη Βρετανία χρονολογούνται στο 1970. Η κυβέρνηση είχε ταχθεί ήδη από το 2006 επί πρωθυπουργίας Τόνι Μπλερ υπέρ της επιστροφής σε αυτή την επίμαχη μορφή ενέργειας, όμως η δικαιοσύνη είχε ζητήσει τότε να επανεξεταστεί δημόσια η απόφαση αυτή. Ο υφυπουργός αρμόδιος για τις Επιχειρήσεις Τζον Χάτον θα ανακοινώσει σήμερα στο Κοινοβούλιο την τελική απόφαση της κυβέρνησης μετά τη δημόσια επανεξέταση του θέματος στη διάρκεια της περυσινής χρονιάς.
Σήμερα το 18% της ενέργειας που καταναλώνεται στη Βρετανία παράγεται από καμιά δεκαριά πυρηνικούς σταθμούς που χρονολογούνται στις δεκαετίες του 1960 και 1970. Όμως οι αντιδραστήρες γερνούν και η κατανάλωση ενέργειας δεν φαίνεται να μειώνεται στις ερχόμενες δεκαετίες, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να υπογραμμίζει πως η χώρα πρέπει να τους αντικαταστήσει ώστε να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα ενεργειακή ασφάλεια.
Ο πρωθυπουργός
Η ανάγκη αυτή καθίσταται ακόμη εντονότερη καθώς οι πηγές ορυκτών καυσίμων, όπως τα κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου της Βόρειας Θάλασσας, γίνονται όλο και σπανιότερες και πιο ακριβές στην εκμετάλλευσή τους, ενώ τα ορυκτά καύσιμα προκαλούν επίσης εκπομπές των αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ο Γκόρντον Μπράουν έχει ήδη προετοιμάσει το έδαφος για τη σημερινή απόφαση, δηλώνοντας επανειλημμένα τους τελευταίους μήνες ότι «νέοι πυρηνικοί σταθμοί έχουν δυνάμει ένα ρόλο να διαδραματίσουν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και τη βελτίωση της ασφάλειας των ενεργειακών προμηθειών». Χθες ακόμη ο πρωθυπουργός επανέλαβε ενώπιον των βουλευτών πως, αν δεν γίνουν οι επιλογές που πρέπει, η χώρα θα εξαρτηθεί ακόμη περισσότερο από τις εξαγωγές πετρελαίου. Ειδικοί του ενεργειακού τομέα επισημαίνουν πως μια απόφαση της Βρετανίας υπέρ της κατασκευής νέων πυρηνικών αντιδραστήρων θα αποτελέσει «φάρο» για την πυρηνική βιομηχανία σε άλλα μέρη της Ευρώπης, όπου οι αντιρρήσεις για την τεχνολογία αυτή παραμένουν ισχυρές. Την ώρα όμως που ο Γκόρντον Μπράουν οδεύει προς ένα πυρηνικό μέλλον, οι Βρετανοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες Ντόμινικ και Άλεξ Μαϊκέλις (πατέρας και γιος) και Τρέβορ Κούπερ- Τσάντγουικ προτείνουν τη δημιουργία «ενεργειακών νησιών» ως λύση στο ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη. Η βασική αρχή των τεχνητών αυτών νησιών είναι η Μετατροπή της Ωκεάνιας Θερμικής Ενέργειας (ΟΤΕC): η ενέργεια παράγεται από τη διαφορά θερμοκρασίας του νερού στην επιφάνεια της θάλασσας και σε βάθος 1.000 μέτρων. Στον Ισημερινό, οι θερμοκρασίες αυτές είναι 29 και 5 βαθμοί Κελσίου αντιστοίχως. «Φανταστείτε ένα ανάποδο ψυγείο, στο οποίο η διαφορά θερμοκρασίας δημιουργεί ηλεκτρισμό», εξηγούν στη βρετανική «Γκάρντιαν» οι τρεις επιστήμονες.
Θαλάσσιες πλατφόρμες
Η ιδέα είναι να κατασκευαστούν αρχιπελάγη από θαλάσσιες πλατφόρμες στις περιοχές εκείνες του Ισημερινού όπου η θερμοκρασία στην επιφάνεια της θάλασσας με εκείνη στα βάθη της έχει τη μεγαλύτερη διαφορά. Καθεμιά απ΄ αυτές τις πλατφόρμες-νησίδες θα είναι εξοπλισμένη με ανεμογεννήτριες και ηλιακούς συλλέκτες, καθώς και με την τεχνολογία που είναι απαραίτητη για την ΟΤΕC και θα μπορεί να παράγει 250 μεγαβάτ. Με 50.000 τέτοια «ενεργειακά νησιά» θα παραγόταν ενέργεια ικανή να καλύψει τις ανάγκες όλου του κόσμου. Και το γλυκό νερό, το οποίο θα είναι παραπροϊόν της διαδικασίας της ΟΤΕC, θα αντιστοιχεί σε δύο τόνους την ημέρα για κάθε κάτοικο του πλανήτη. Σε καθεμιά απ΄ αυτές τις ενεργειακές αποικίες θα υπάρχουν σπίτια και αγροτικές καλλιέργειες για 25 τεχνικούς, ενώ θα μπορούν να προσεγγίζουν σουπερτάνκερ, όπως και στις πετρελαϊκές πλατφόρμες, για να μεταφέρουν πόσιμο νερό όπου υπάρχει ανάγκη.