Αρχαία ΕλληνικάΓραμματική

Κανόνες τονισμού προστακτικής

Σύνθετων βαρύτονων ρημάτων

Ενεργητική φωνή

Ενεστώτας

• Ο τόνος ανεβαίνει ανεξαρτήτως πρόθεσης (όχι πέρα από τη λήγουσα της πρόθεσης, αν αυτή είναι δισύλλαβη) στο β' ενικό. π.χ. λῦε, ἔκλυε, κατάλυε.

Αόριστος α' και β'

• Ο τόνος επίσης ανεβαίνει. π.χ. λῦσον, ἔκλυσον, κατάλυσον, βάλε, ἔκβαλε, παράβαλε.

Μέση φωνή

Ενεστώτας

• Ο τόνος παραμένει. π.χ. λύου, ἐκλύου, καταλύου

Αόριστος α'

• Ο τόνος ανεβαίνει. π.χ. λῦσαι, ἔκλυσαι, παράλυσαι

Αόριστος β'

• Ο τόνος παραμένει. π.χ. λαβοῦ, ἐκλαβοῦ, παραλαβοῦ.
• Εξαίρεση: Όταν η προστακτική είναι τύπος μονοσύλλαβος (π.χ. σχοῦ, σποῦ), ο τόνος α)παραμένει, όταν συντίθεται με μονοσύλλαβη πρόθεση. π.χ. ἐνσχοῦ β)ανεβαίνει, όταν συντίθεται με δισύλλαβη πρόθεση, π.χ. παράσχου, ἐπίσχου

Ρήματα σε -μι

• Στην προστακτική και μέσου αορίστου β' ο τόνος ανεβαίνει, όχι πέρα από τη λήγουσα της πρόθεσης, αν είναι δισύλλαβη. π.χ. ἀνάστηθι, ἀπόδος, ἀπόδοτε, ἐπίθες.
• Ο τόνος του β'  ενικού της προστακτικής του μέσου αορίστου β' δεν ανεβαίνει, όταν η προστακτική είναι μονοσύλλαβη και συντίθεται με πρόθεση μονοσύλλαβη ή δισύλλαβη που πάσχει από έκθλιψη. π.χ. θοῦ, ἐνθοῦ, οὗ, ἀφοῦ (ἀπό + οὗ). Όταν η πρόθεση είναι δισύλλαβη, ο τόνος ανεβαίνει. π.χ. κατάθου.