→ Ιστορία → Μεσαιωνική Ιστορία

Ποιος ήταν ο αληθινός Δράκουλας

Δημήτρης Χουλιαράκης, εφ. Το Βήμα, 23/3/2008

Ο βαλκανικός Μεσαίωνας, ο ρουμάνος ηγεμόνας Βλαντ και ένα πολιτικό θρίλερ με αιματηρές συνέπειες

Ένα ανώνυμο γερμανικό φυλλάδιο του 15ου αιώνα τον παρουσιάζει ως τύραννο που ξεπερνούσε σε σκληρότητα τον Ηρώδη, τον Νέρωνα, τον Διοκλητιανό και όλα μαζί τα διεστραμμένα μυαλά που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Καύχημά του και εργαλείο για να σπείρει τον τρόμο και να εδραιώσει την εξουσία του ως ηγεμόνα της Βλαχίας ήταν το παλούκωμα στο οποίο υπέβαλλε αδιακρίτως παγανιστές, εβραίους, χριστιανούς, Τούρκους, Γερμανούς, Ιταλούς ή Τσιγγάνους, ένα μαρτύριο συριακής κατά τα φαινόμενα προέλευσης, το οποίο όμως «βελτίωσε» στρογγυλεύοντας τον πάσσαλο στον οποίο κάρφωνε τους εχθρούς του και αλείφοντάς τον με λίπος. Ετσι, όταν αυτός έμπαινε στον πρωκτό του θύματος, γλιστρούσε χωρίς να καταστρέφει τα ζωτικά όργανα και έβγαινε από το στόμα δίχως να σκοτώνει. Απλώς επέτεινε το μαρτύριο του δύστυχου, ο οποίος πέθαινε σε δύο-τρεις ημέρες από τη δίψα και την εξάντληση, δίχως μάτια που είχαν γίνει βορά των κοράκων, αλλά με τις άλλες αισθήσεις του σε εγρήγορση από τη φοβερή αγωνία. Ο Δράκουλας είχε φυτέψει κάτω από το παράθυρο του πύργου του ένα ολόκληρο δάσος από πασσάλους με μήκος τρία χιλιόμετρα και πλάτος ένα, ώστε να απολαμβάνει το μαρτύριο των θυμάτων του καθώς δεξιωνόταν τους καλεσμένους του και έπινε στην υγειά τους. Οι μεγάλοι άρχοντες και οι τούρκοι πασάδες δικαιούνταν πιο ψηλούς και χρυσούς πασσάλους, οι οποίοι φεγγοβολούσαν αλλόκοτα στις λιγοστές ακτίνες που διαπερνούσαν τα πυκνά σύννεφα που σκεπάζουν συνήθως τον γκρίζο ουρανό της Τρανσυλβανίας.

Ο γιος του Διαβόλου

Το μεσαιωνικό Κάστρο Μπραν ή «Κάστρο του Δράκουλα» στις πλαγιές των Καρπαθίων, 200 χλμ. βόρεια του Βουκουρεστίου

Το ίδιο φυλλάδιο, που τυπώθηκε στα 1463 κατά πάσα πιθανότητα στη Βιέννη και το οποίο ανάγκασε τον βασιλιά της Ουγγαρίας Ματθία Κορβίνο να τον συλλάβει και να τον φυλακίσει σε ένα κάστρο του Δούναβη, δεν άφηνε πολλά περιθώρια παρερμηνείας ως προς τα σαδιστικά ένστικτα του Δράκουλα - στα ρουμανικά σημαίνει «ο γιος του Διαβόλου»: εκτός από τους 25.000 Τούρκους που παλούκωσε, διέταξε να βράσουν έναν τσιγγάνο μαχαιροβγάλτη και υποχρέωσε τους ομοφύλους του να τον φάνε· έβαλε να ξεκοιλιάσουν μια έγκυο ερωμένη του για να δει το μέρος όπου μεγάλωνε ο καρπός του· στη διάρκεια ενός συμποσίου προσέφερε στους βογιάρους καραβίδες που είχαν τραφεί με τα μυαλά των συγγενών και φίλων τους· έκαιγε συστηματικά τους ζητιάνους και τους σακάτηδες της χώρας· υποχρέωνε μητέρες να φάνε τα παιδιά τους ψημένα και συζύγους να κάνουν το ίδιο με τα κομμένα στήθη των γυναικών τους. Ωστόσο, 20 χρόνια αργότερα, ένα άλλο φυλλάδιο που κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων διατεινόταν ότι ο Βλαντ Γ´, ο επιλεγόμενος και «Τσέπες» (Παλουκωτής) ή Δράκουλας, ήταν ένας αυστηρός αλλά δίκαιος ηγεμόνας, υπερασπιστής της χώρας του από τον τουρκικό ζυγό, ένας ηγέτης συνετός και φωτισμένος. Μάλιστα, ορισμένες πηγές τού αποδίδουν την υποκίνηση μιας εξέγερσης στη χώρα, της οποίας όμως ο απόηχος θάφτηκε κάτω από τις «παράδοξες φρικαλεότητες του δούκα της Τρανσυλβανίας Δράκουλα», όπως γράφει εν έτει 1580 ο γάλλος λόγιος Ζαν Μποντέν.

Παραδόξως, η μορφή του Βλαντ ξεχνιέται τους επόμενους αιώνες, για να «ανακαλυφθεί» ξανά τον 19ο αιώνα μέσα από το βιβλίο του Ιρλανδού Μπραμ Στόουκερ Δράκουλας (1897), όπου ο σκοτεινός κόμης των Καρπαθίων ξυπνάει από τον ανήσυχο ύπνο του για να κατακτήσει τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Με την ανάπτυξη του κινηματογράφου μια σειρά έργα και ηθοποιοί - από τον «Νοσφεράτου» του Μουρνάου με τον Μαξ Σρεκ ως τον Μπέλα Λουγκόζι, τον Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ, τον Κρίστοφερ Λι και τον Γκάρι Ολντμαν - θα αναβιώσουν τον μύθο του τρομερού βρικόλακα που ηδονιζόταν να πίνει το αίμα των εχθρών του και να ξεπλένει τα χέρια του σε αυτό.

Αιματοβαμμένο Πάσχα

Ενας αυτοσχέδιος Δράκουλας προπαγανδίζει το μεσαιωνικό φεστιβάλ της Σιγκισοάρα στην Τρανσυλβανία (29 Ιουλίου 2001)

Αν και ο βαμπιρισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος και ρίζωσε στη λαϊκή παράδοση όχι μόνο της Ρουμανίας αλλά και της Ελλάδας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας, της Βοημίας, της Μοραβίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας, ο Βλαντ Γ´ δεν είχε ανάγκη τέτοιου είδους μετενσάρκωση για να παγώσει το αίμα στις φλέβες των υπηκόων του. Ακόμη και χωρίς τον φοβερό, αιμοσταγή μύθο του, τα βεβαιωμένα κατορθώματά του στον χώρο της πολιτικής φτάνουν και περισσεύουν για να του εξασφαλίσουν τον χαρακτηρισμό του «διαβολικού». Τρεις φορές βασίλεψε στη Βλαχία και εξουσίασε τις τύχες του λαού της σε δύσκολες εποχές. Καθώς βρισκόταν σε αντιπαράθεση με τους ντόπιους ευγενείς, τους βογιάρους, που διαρκώς συνωμοτούσαν εναντίον του, αλλά και με όσους άλλους διεκδικούσαν τον θρόνο - ένα πολιτικό θρίλερ με αιματηρές συχνά προεκτάσεις -, έπρεπε όχι μόνο να φυλάγεται διαρκώς αλλά και να βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά τους. Οταν το 1456, ύστερα από 12 χρόνια ομηρείας στα χέρια των Τούρκων επιστρέφει στη Βλαχία για να διεκδικήσει τη θέση του βοεβόδα, ο Βλαντ είναι 26 ετών. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Νικολό ντι Μοντρούσα που τον γνώρισε προσωπικά, «δεν ήταν πολύ ψηλός, αλλά ρωμαλέος και δυνατός, με ύφος σκληρό και άγριο. Είχε μεγάλη και γαμψή μύτη με φαρδιά ρουθούνια, ενώ η επιδερμίδα του προσώπου του ήταν λεπτή και ελαφρώς κοκκινωπή. Οι πολύ μακριές βλεφαρίδες του πλαισίωναν δύο μάτια πράσινα και γουρλωτά, που τα μαύρα και πυκνά φρύδια τα έκαναν να δείχνουν απειλητικά. Το πρόσωπο και το πηγούνι του ήταν ξυρισμένα, αλλά είχε μουστάκι. Ενας λαιμός ταύρου ένωνε τον χοντρό σβέρκο με τους φαρδείς ώμους, πάνω στους οποίους έπεφταν μαύρα σγουρά μαλλιά».

Τρία χρόνια αργότερα ο Βλαντ βλέπει τη θέση του να αποδυναμώνεται και αποφασίζει να δράσει. Ετσι, την Κυριακή 25 Μαρτίου 1459 παραθέτει στο παλάτι της Τυργκοβίστε μεγάλο πασχαλινό συμπόσιο στους ευγενείς της περιοχής με τις οικογένειές τους, συνολικά 500 άτομα (αν και κάποιες πηγές κάνουν λόγο για 50 μόνο καλεσμένους) και τους παλουκώνει με την κατηγορία της προδοσίας. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή των γεγονότων, ο Βλαντ κατηγορεί τους κατοίκους της πολιτείας ότι έθαψαν τον αδελφό του ζωντανό και αφού διατάξει να ανοίξουν τον τάφο βρίσκει το πτώμα του ξαπλωμένο μπρούμυτα. Θα παλουκώσει όλους τους ηλικιωμένους και τους νέους άνδρες, ενώ τις γυναίκες και τα παιδιά θα τους πάει στο κάστρο του να δουλεύουν για λογαριασμό του. Κανένας δεν θα βγει ζωντανός από τα εφιαλτικά και ανήλιαγα μπουντρούμια του.