Μάθημα XLI
Aulus Gellius, 1, 10 (Με ελάχιστες αλλαγές)
Μίλα για να σε καταλαβαίνουν, όχι για να μιλάς
Στην κλασική και στη μετακλασική λατινική ποίηση και πεζογραφία επιβίωσαν αρχαϊστικά γλωσσικά στοιχεία -όπως άλλωστε συνέβη και στην Ελλάδα-, η συχνότητα των οποίων ποίκιλλε από εποχή σε εποχή, από το ένα λογοτεχνικό είδος στο άλλο και από συγγραφέα σε συγγραφέα. Στην ποίηση υπήρχε πάντοτε μεγαλύτερη ελευθερία στη χρησιμοποίηση τέτοιων στοιχείων από ό,τι στην πεζογραφία· η μετρημένη χρήση τους π.χ. στο έπος έδινε στο λόγο επισημότητα και σοβαρότητα. Το 2ο αιώνα μ.Χ. παρατηρείται μια γενική στροφή προς τον αρχαϊσμό. Πάντοτε όμως αποτελούσε ακραία περίπτωση ο αρχαϊσμός στον καθημερινό λόγο. Ο νεαρός π.χ. του παρακάτω κειμένου προκάλεσε με τον παθιασμένο «καθαρευουσιανισμό» του τη δικαιολογημένη αγανάκτηση κάποιου φιλόσοφου, που φροντίζει να τον βάλει στη θέση του.
10 Quibus verbis compellaverit Favorinus philosophus adulescentem casce nimis et prisce loquentem. 1 Favorinus philosophus adulescenti veterum verborum cupidissimo et plerasque voces nimis priscas et ignotas in cotidianis communibusque sermonibus expromenti: "Curius" inquit "et Fabricius et Coruncanius, antiquissimi viri, et his antiquiores Horatii illi trigemini plane ac dilucide cum suis fabulati sunt neque Auruncorum aut Sicanorum aut Pelasgorum, qui primi coluisse Italiam dicuntur, sed aetatis suae verbis locuti sunt; 2 tu autem, proinde quasi cum matre Evandri nunc loquare, sermone abhinc multis annis iam desito uteris, quod scire atque intellegere neminem vis, quae dicas. Nonne, homo inepte, ut, quod vis, abunde consequaris, taces? 3 Sed antiquitatem tibi placere ais, quod honesta et bona et sobria et modesta sit. 4 Vive ergo moribus praeteritis, loquere verbis praesentibus atque id, quod a C. Caesare, excellentis ingenii ac prudentiae viro, in primo de analogia libro scriptum est, habe semper in memoria atque in pectore, ut "tamquam scopulum, sic fugias inauditum atque insolens verbum".
Curius et Fabricius, antiquissimi viri, et his antiquiores Horatii plane ac dilucide cum suis locuti sunt; non Sicanorum aut Pelasgorum, qui primi coluisse Italiam dicuntur, sed aetatis suae verbis utebantur. Tu autem, proinde quasi* cum matre Evandri nunc loquaris, sermone abhinc multis annis iam obsoleto uteris, quod neminem scire atque intellegere vis, quae dicas. Quin, homo inepte, taces, ut consequaris, quod vis? Sed antiquitatem tibi placere dicis, quod honesta et bona et modesta sit. Sic ergo vive, ut* viri antiqui, sed sic loquere, ut* viri aetatis nostrae; atque id quod a C. Caesare scriptum est, habe semper in memoria et in pectore: «tamquam* scopulum, sic fugias verbum insolens atque inauditum».
Αρχικοί χρόνοι ρημάτων
- 3, loquor-locutus sum-loqui, μιλώ, 41, αποθετικό
- 3, colo-colui-cultum-colere, καλλιεργώ, κατοικώ, 32
- 3, dico-dixi-dictum-dicere, λέγω, 12 (προστακτική dic)
- 3, utor-usus sum-uti, χρησιμοποιώ, 36, αποθετικό
- 3, obsolesco-obsolevi-obsoletum-obsolescere, παλιώνω, 41
- 4, scio-scivi (& scii)-scitum-scire, γνωρίζω (προστακτική ενεστώτα και μέλλοντα: β' scito, β' scitote)
- 3, intelli(e)go-intellexi-intellectum-intellegere, καταλαβαίνω, 41
- 3, volo-volui-/-velle, θέλω, 24
- 2, taceo-tacui-tacitum-tacere, σωπαίνω, 41
- 3, consequor-consecutus sum-consequi, πετυχαίνω, 19, αποθετικό
- 2, placeo-placui(& placitum est)-placitum-placere, αρέσω, 3
- 3, vivo-vixi-victum-vivere, ζω, 23
- 3, scribo-scripsi-scriptum-scribere, γράφω, 26
- 2, habeo-habui-habitum-habere, έχω, θεωρώ, 3
- 3, fugio-fugi-fugitum-fugere, φεύγω, 16
Συντακτικές Παρατηρήσεις
- viri: παράθεση στα Curius et Fabricius
- his: αφαιρετική συγκριτική, ως β' όρος σύγκρισης στο συγκριτικού βαθμού επίθετο antiquiores
- antiquiores: επιθετικός προσδιορισμός στο Horatii
- cum suis: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει την κοινωνία στο locuti sunt (άμεση αυτοπάθεια)
- Sicanorum/Pelasgorum, aetatis: γενικές κτητικές ή υποκειμενικές στο verbis· το aetatis μπορεί να είναι και γενική της ιδιότητας
- qui...dicuntur: Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, προσδιοριστική στο Sicanorum/Pelasgorum. Εκφέρεται με οριστική και εκφράζει πραγματικό γεγονός...
- qui: υποκείμενο του προσωπικού ρήματος dicuntur και του απαρεμφάτου coluisse (ταυτοπροσωπία)
- primi: επιρρηματικό κατηγορούμενο που αναφέρεται στο υποκείμενο qui και χρησιμεύει ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο coluisse dicuntur· δηλώνει σειρά
- proinde quasi...loquaris: Δευτερεύουσα υποθετική παραβολική πρόταση. Εισάγεται με τον παραβολικό σύνδεσμο proinde quasi, εκφέρεται με υποτακτική (επειδή η σύγκριση αφορά μια υποθετική πράξη ή κατάσταση) ενεστώτα (loquaris), γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (uteris: οριστική ενεστώτα: σύγχρονο στο παρόν). Πρόκειται για επιρρηματική πρόταση που επέχει τη συντακτική θέση του β' όρου σύγκρισης (α' όρος η κύρια πρόταση).
- obsoleto: επιθετική μετοχή συνημμένη στο αντικείμενο sermone του ρήματος uteris (ως επιθετικός προσδιορισμός)
- abhinc: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στη μετοχή obsoleto
- annis: αφαιρετική που δηλώνει το χρόνο: Η αφαιρετική δηλώνει το πότε έγινε κάτι, η αιτιατική δηλώνει το πόσο χρόνο κράτησε κάτι
- abhinc mutis annis=adhinc multos annos=ante hos multos annos
- quod...vis: Δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση. Εισάγεται με τον αιτιολογικό σύνδεσμο quod και εκφέρεται με οριστική ενεστώτα, γιατί η αιτιολογία είναι αντικειμενικά αποδεκτή...
- quae dicas: Δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση μερικής αγνοίας, αντικείμενο στα απαρέμφατα scire atque intellegere. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία quae, εκφέρεται με υποτακτική [γιατί θεωρείται ότι η εξάρτηση δίνει υποκειμενική χροιά στο περιεχόμενο της πρότασης] ενεστώτα (dicas), γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (vis scire...), και εκφράζει το σύγχρονο στο παρόν σε σχέση με το ρήμα της κύριας πρότασης
- Quin...taces: Ευθεία ερωτηματική πρόταση μερικής αγνοίας. Εισάγεται με το ερωτηματικό επίρρημα quin και εκφέρεται με οριστική, γιατί δηλώνει κάτι το πραγματικό.
- Quin: επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας
- ut consequaris: Δευτερεύουσα επιρρηματική τελική πρόταση. Εισάγεται με τον τελικό σύνδεσμο ut (καταφατική), εκφέρεται με υποτακτική ενεστώτα (consequaris), γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (taces)...
- quod vis: Δευτερεύουσα ονοματική αναφορική πρόταση, αντικείμενο στο ρήμα consequaris. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία quod και εκφέρεται με οριστική, γιατί εκφράζει πραγματικό γεγονός
- tibi: αντικείμενο στο placere
- quod...sit: Δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση. Εισάγεται με τον αιτιολογικό σύνδεσμο quod, εκφέρεται με υποτακτική [γιατί η αιτιολογία είναι υποθετική ή υποκειμενική, εκφράζει δηλ. την άποψη του υποκειμένου της κύριας πρότασης] ενεστώτα (sit), γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (dicis), και εκφράζει το σύγχρονο στο παρόν· ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στην κύρια πρόταση. Η υποτακτική δικαιολογείται και γιατί βρισκόμαστε σε πλάγιο λόγο (placere)
- ut viri antiqui (vivebant): Δευτερεύουσα απλή παραβολική πρόταση. Εισάγεται με τον παραβολικό σύνδεσμο ut, εκφέρεται με οριστική παρατατικού (vivebant), επειδή η σύγκριση αφορά δύο πράξεις ή καταστάσεις που είναι (ή θεωρούνται ως) αντικειμενική πραγματικότητα. Στην κύρια πρόταση υπάρχει το sic. Πρόκειται για επιρρηματική πρόταση που επέχει τη συντακτική θέση του β' όρου σύγκρισης (α' όρος η κύρια πρόταση)
- ut nostrae (loquuntur): Δευτερεύουσα απλή παραβολική πρόταση. Εισάγεται με τον παραβολικό σύνδεσμο ut, εκφέρεται με οριστική ενεστώτα (loquuntur), επειδή η σύγκριση αφορά δύο πράξεις ή καταστάσεις που είναι (ή θεωρούνται ως) αντικειμενική πραγματικότητα.. Στην κύρια πρόταση υπάρχει το sic. Πρόκειται για επιρρηματική πρόταση που επέχει τη συντακτική θέση του β' όρου σύγκρισης (α' όρος η κύρια πρόταση)
- aetatis: γενική κτητική (/ιδιότητας) στο viri
- quod...est: Δευτερεύουσα ονοματική αναφορική πρόταση, προσδιοριστική στο id. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία quod, εκφέρεται με οριστική [χρόνου παρακειμένου, γιατί δηλώνει το προτερόχρονο από την πράξη της κύριας (habe)] και εκφράζει πραγματικό γεγονός
- fugias: προτρεπτική υποτακτική
- tamquam scopulum: κατηγορούμενο στο verbum (ή βραχυλογική έκφραση που δηλώνει παραβολή) [μπορούμε να εννοήσουμε ολόκληρη φράση: tamquam scopulus sit (ή fugias scopulum): Δευτερεύουσα υποθετική παραβολική πρόταση. Εισάγεται με τον παραβολικό σύνδεσμο tamquam, εκφέρεται με υποτακτική (επειδή η σύγκριση αφορά μια υποθετική πράξη ή κατάσταση) ενεστώτα (sit ή fugias), γιατί εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (fugias: υποτακτική ενεστώτα). Πρόκειται για επιρρηματική πρόταση που επέχει τη συντακτική θέση του β' όρου σύγκρισης (α' όρος η κύρια πρόταση).
Γραμματικές Παρατηρήσεις
- antiquus/-ior/-issimus, ineptus/-ior/-issimus, honestus/-ior/-issimus, modestus/-ior/-issimus
- plane-planius-planissime, dilucide-ius-issime
- mater-tris, 3, Θ, μητέρα (γεν.πληθ.: matrum· πβ. patrum, fratrum, γραμμ. σελ. 21)
- sermo-onis, 3, Α, λόγος, λόγια
- multi-plures (plurium)-plurimi, (prae)/prior-ius/primus-a-um(: επίθετο· λειτουργεί και ως τακτικό αριθμητικό), bonus/melior/optimus
- nemo: αόριστη ουσιαστική αντωνυμία· βλ. γραμματική σελ. 47. [nemo-nullīus-nemini-neminem-/-nullo· nulli-nullorum-nullis-nullos-/-nullis]
- quin: ερωτηματικό επίρρημα: γιατί δεν (σελ. 212)
- insolens-ns-ns: επίθετο που προέρχεται από τη μετοχή του insoleo. Κανονικά χωρίς παραθετικά, λόγω της άρνησης in. Απαντούν όμως: Συγκριτικός insolentiores (Hirt. B. G. 8, 13) και υπερθετικός insolentissimi homines (Cael. ad Cic. Fam. 8, 12, 3). Επίρρημα: insŏlenter-insolentius-insolentissime
- inauditus-a-um: επίθετο από τη μετοχή του inaudio· κανονικά χωρίς παραθετικά (άρνηση in)
- obsoletus-a-um: επίθετο από τη μετοχή του ρήματος obsolesco. Απαντά και ο συγκριτικός obsoletior (oratio). Επίρρημα: obsŏlētē -obsoletius.
Ασκήσεις
- quod neminem scire atque intellegere vis: Σύμπτυξη σε μετοχή: volens/cupiens neminem scire atque intellegere
Ερωτήσεις Παναλληνίων
- «habe semper in memoria et in pectore»: να εκφράσετε την απαγόρευση και με τους δύο τρόπους. (Μονάδες 4) (2010 EH)
- «quod a C. Caesare scriptum est»: να μετατρέψετε την παθητική σύνταξη σε ενεργητική. (Μονάδες 2) (2010 EH)
- «Sed antiquitatem tibi placere dicis, quod honesta et bona et modesta sit»: να μετατρέψετε τον πλάγιο λόγο σε ευθύ. (Μονάδες 8) (2010 EH)
- quod a C. Caesare scriptum est: Να μετατρέψετε την παθητική σύνταξη σε ενεργητική. Μονάδες 5 (2007 Ε)
- Sic vive: Να επαναδιατυπώσετε την πρόταση, ώστε να εκφράζεται η απαγόρευση και με τους δυο τρόπους. Μονάδες 4 (2005)
- Quin taces, ut consequaris, quod vis? Να μεταφερθεί στον πλάγιο λόγο με εξάρτηση από τις φράσεις: Philosophus hominem interrogat ... και Philosophus hominem interrogavit ... Μονάδες 6 (2005)
- Proinde quasi cum matre Evandri nunc loquaris / • Utrum post aliquot annos cana esse mallet an calva: Να αναγνωρίσετε το είδος και το συντακτικό ρόλο των δυο παραπάνω προτάσεων και να αιτιολογήσετε την έγκλιση και το χρόνο του ρήματος της καθεμιάς. Μονάδες 8 (2005)
- coluisse: Να χαρακτηρίσετε συντακτικά το απαρέμφατο (Μονάδες 2), να γράψετε το υποκείμενο του (Μονάδες 2) και να αιτιολογήσετε την πτώση του υποκειμένου (Μονάδες 3). Μονάδες 7 (2005)