Μάθημα XLVIII
Aulus Gellius, 15, 22, 4-9 (Διασκευή)
Το ελάφι του Σερτωρίου
Ο μονόφθαλμος Ρωμαίος στρατηγός Σερτώριος υπήρξε μια γοητευτική προσωπικότητα της ρωμαϊκής ιστορίας. Γύρω στο 80 π.Χ. οργάνωσε μεγάλο μέρος της Ιβηρικής χερσονήσου σε ανεξάρτητη επικράτεια του, όπου βρήκαν καταφύγιο πολλοί Ρωμαίοι, κυρίως αντίπαλοι του Σύλλα (βλ. την εισ. στο μάθ. XL). Κέρδισε τη συμπάθεια των ιθαγενών κατοίκων με τη γενναιότητα, τη μετριοπάθεια, τη δικαιοσύνη του και με την ικανότητα του να εκμεταλλεύεται τη δεισιδαιμονία τους, όπως δείχνει και η παρακάτω ιστορία με το ελάφι. Χάρη στις αναμφισβήτητες στρατιωτικές του ικανότητες και ακολουθώντας κυρίως την τακτική του ανταρτοπόλεμου, κατόρθωσε να νικήσει επανειλημμένα τις ρωμαϊκές λεγεώνες που στάλθηκαν εναντίον του. Δολοφονήθηκε το 73 ή το 72 π.Χ από τον Περπέννα.
4 Cerva alba eximiae pulchritudinis et vivacissimae celeritatis a Lusitano ei quodam dono data est. 5 Hanc sibi oblatam divinitus et instinctam Dianae numine conloqui secum monereque et docere, quae utilia factu essent, persuadere omnibus instituit ac, si quid durius videbatur, quod imperandum militibus foret, a cerva sese monitum praedicabat. Id cum dixerat, universi tamquam si deo libentes parebant. 6 Ea cerva quodam die, cum incursio esset hostium nuntiata, festinatione ac tumultu consternata in fugam se prorupit atque in palude proxima delituit et postea requisita perisse creditast. 7 Neque multis diebus post inventam esse cervam Sertorio nuntiatur. 8 Tum, qui nuntiaverat, iussit tacere ac, ne cui palam diceret, interminatus est praecepitque, ut eam postero die repente in eum locum, in quo ipse cum amicis esset, inmitteret. Admissis deinde amicis postridie visum sibi esse ait in quiete cervam, quae perisset, ad se reverti et, ut prius consuerat, quod opus esset facto, praedicere; 9 tum servo, quod imperaverat, significat, cerva emissa in cubiculum Sertorii introrupit, clamor factus et orta admiratio est. Eaque hominum barbarorum credulitas Sertorio in magnis rebus magno usui fuit.
Cerva alba eximiae pulchritudinis Sertorio a Lusitano quodam dono data erat. Sertorius omnibus persuasit cervam, instinctam numine Dianae, conloqui secum et docere*, quae utilia factu essent*. Si quid durius ei videbatur, quod imperandum militibus esset, a cerva sese monitum esse* praedicabat. Ea cerva quodam die fugit et perisse* credita est. Cum aliquis Sertorio nuntiavisset cervam inventam esse*, Sertorius eum iussit tacere*; praeterea praecepit ut eam postero die repente in eum locum emitteret*, in quo ipse cum amicis futurus esset*. Postridie eius diei Sertorius, admissis amicis in cubiculum suum, dixit eis visum in somno sibi esse* cervam, quae perisset*, ad se reverti*. Cum cerva, emissa a servo, in cubiculum Sertorii introrupisset, admiratio magna orta est.
Αρκτικοί χρόνοι ρημάτων
1, do-dedi-datum-dare, δίνω
2, persuadeo-persuasi-persuasum-persuadere, πείθω [+ειδικό απαρέμφατο=πείθω κάποιον ότι... (λεκτικό ρήμα)/persuadeo+βουλητική πρόταση=πείθω κάποιον να... (κάνει κάτι) (προτρεπτικό ρήμα)]
3, instinguo-instinxi-instinctum-instinguere, κατευθύνω
3, conloquor-conlocutus sum-conloqui, κουβεντιάζω, αποθετικό
2, doceo-docui-doctum-docere, διδάσκω, υποδεικνύω
3, facio-feci-factum-facere, κάνω· προστακτική fac
2, video-vidi-visum-videre, βλέπω
1, impero, διατάζω
2, moneo-monui-monitum-monere, συμβουλεύω
1, praedico, διακηρύσσω [praedĭco1 (48)= διακηρύσσω, praedīco3=προλέγω, edīco3 (31)= διατάζω, iudĭco1 (40)= κρίνω]
3, fugio-fugi-fugitum-fugere, φεύγω
4, pereo-perivi (-ii)-peritum-perire, πεθαίνω (per+eo)
3, credo-credidi-creditum-credere, πιστεύω
1, nuntio, αναγγέλλω
4, invenio-inveni-inventum-invenire, βρίσκω
2, iubeo-iussi-iussum-iubere, διατάζω
2, taceo-tacui-tacitum-tacere, σωπαίνω
3, praecipio-praecepi-praeceptum-praecipere, καθοδηγώ
3, emitto-emisi-emissum-emittere, αφήνω
-sum-fui-/-esse, είμαι, μτχ. μελλ.: futurus
3, admitto-admisi-admissum-admittere, δέχομαι
3, dico-dixi-dictum-dicere, λέγω, (προστακτική dic)
3, revertor-reverti & reversus sum-reverti, επιστρέφω, αποθετικό & ημιαποθετικό
3, introrumpo-introrupi-introruptum-introrumpere, εισβάλλω
4, orior-ortus sum-oriri, γεννιέμαι, ανατέλλω, αποθετικό, μτχ. μέλλ. oriturus (στην οριστική του ενεστώτα, την υποτακτική του παρατατικού και στην προστακτική σχηματίζεται κανονικά κατά τη γ' συζυγία: orĕris, orĭtur, orĭmur, orimini - orĕrer, orĕrentur... Βλ. γραμματική, σελ. 126)
Συντακτικές Παρατηρήσεις
- pulchritudinis: γενική της ιδιότητας στο cerva
- Sertorio: έμμεσο αντικείμενο σε δοτική στο ρήμα
- a Lusitano: ποιητικό αίτιο στο παθητικής σημασίας ρήμα data erat (πρόκειται για έμψυχο)
- dono: δοτική κατηγορηματική του σκοπού στο ρήμα data erat
- instictam: επιθετική (ή αιτιολογική ή τροπική μετοχή), συνημμένη στο cervam, υποκείμενο του conloqui, με υποκείμενο το cervam
- numine: αφαιρετική ως ποιητικό αίτιο στο instictam (πρόκειται για άψυχο)
- Dianae: γενική υποκειμενική στο numine
- quae...essent: Δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση μερικής αγνοίας, αντικείμενο στο docere. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία quae, εκφέρεται με υποτακτική [γιατί θεωρείται ότι η εξάρτηση δίνει υποκειμενική χροιά στο περιεχόμενο της πρότασης] παρατατικού (essent), γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (persuasit...conloqui), και εκφράζει το σύγχρονο στο παρελθόν σε σχέση με το ρήμα της κύριας πρότασης
- factu: αφαιρετική του σουπίνου που δηλώνει την αναφορά κοντά στο επίθετο utilia
- si...videbatur: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση. Εισάγεται με τον υποθετικό σύνδεσμο si, εκφέρεται και στην υπόθεση (videbatur) και στην απόδοση (praedicabat) με οριστική παρατατικού και εκφράζει υπόθεση ανοιχτή, δηλαδή χωρίς να δηλώνεται αν αληθεύει ή όχι...
- ei: δοτική προσωπική στο ρήμα videbatur
- esse (ενν.): ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο του απρόσωπου videbatur
- quid: υποκείμενο του απαρεμφάτου esse σε αιτιατική ( ετεροπροσωπία)
- quod...esset: Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, προσδιοριστική στο quid. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία quod, εκφέρεται με υποτακτική παρατατικού της παθητικής περιφραστικής συζυγίας (imperandum esset), γιατί ο λόγος είναι πλάγιος· δηλώνει το σύγχρονο στο παρελθόν, γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (videbatur)
- quod: υποκείμενο του ρήματος imperandum esset (προσωπική σύνταξη)
- imperandum: κατηγορούμενο στο quod...
- militibus: αντικείμενο στο ρήμα imperandum esset
- a cerva: ποιητικό αίτιο στο monitum esse (πρόκειται για έμψυχο)
- sese: υποκείμενο στο monitum esse (ταυτοπροσωπία, έμμεση αυτοπάθεια)
- die: αφαιρειτική του χρόνου...
- perisse: αντικείμενο στο credita est
- cum...esse: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση. Εισάγεται με το σύνδεσμο cum (ιστορικός ή διηγηματικός), εκφέρεται με υποτακτική [υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση της δευτερεύουσας με την κύρια πρόταση· δημιουργεί μια σχέση αιτίου και αιτιατού ανάμεσά τους. Είναι φανερός εδώ ο ρόλος του υποκειμενικού στοιχείου που υπάρχει στην υποτακτική] υπερσυντελίκου (nuntiavisset), γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (iussit: ιστορικός παρακείμενος), και εκφράζει το προτερόχρονο στο παρελθόν...
- ut...emitteret: Δευτερεύουσα ονοματική βουλητική πρόταση, αντικείμενο στο praecepit. Εισάγεται με το βουλητικό σύνδεσμο ut, εκφέρεται με υποτακτική [γιατί το περιεχόμενο των βουλητικών προτάσεων είναι απλώς επιθυμητό] παρατατικού (emitteret), γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (praecepit), και εκφράζει το σύγχρονο στο παρελθόν...
- in quo...esset: Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, προσδιοριστική στο in eum locum. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία quo, εκφέρεται με υποτακτική παρατατικού ενεργητικής περιφραστικής συζυγίας (futurus esset), γιατί ο λόγος είναι πλάγιος· δηλώνει το υστερόχρονο στο παρελθόν, γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (praecepit)...
- diei: γενική της αναφοράς στο postridie
- admissis amicis: ιδιάζουσα αφαιρετική απόλυτη, χρονική μετοχή, με υποκείμενο το amicis
- suum: επιθετικός προσδιορισμός..., άμεση αυτοπάθεια
- visum esse: ειδικό απαρέμφατο, αντικείμενο στο dixit
- sibi: δοτική προσωπική στο visum esse (απρόσωπο)
- reverti: ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο στο απρόσωπο visum esse
- cervam: υποκείμενο του reverti (ετεροπροσωπία)
- ad se: εμπρόθετος πτοσδιορισμός της κατεύθυνσης σε πρόσωπο (έμμεση αυτοπάθεια)
- in somno: εμπρόθετος προσδιορισμός στο visum esse που δηλώνει χρόνο ή κατάσταση
- quae perisset: Δευτερεύουσα αναφορική πρόταση, προσδιοριστική στο cervam. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία quae, εκφέρεται με υποτακτική (γιατί ο λόγος είναι πλάγιος) υπερσυντελίκου (perisset) και εκφράζει το προτερόχρονο στο παρελθόν, γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (dixit...reverti)...
- cum...introrupisset: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση. Εισάγεται με το σύνδεσμο cum (ιστορικός ή διηγηματικός), εκφέρεται με υποτακτική (...) υπερσυντελίκου (introrupisset), γιατί εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (orta est: ιστορικός παρακείμενος), και εκφράζει το προτερόχρονο στο παρελθόν...
- emissa: χρονική (ή επιθετική) μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο cerva του ρήματος introrupisset με υποκείμενο το cervam
- a servo: ποιητικό αίτιο στην παθητικής διάθεσης μετοχή emissa (έμψυχο)
Γραμματικές Παρατηρήσεις
- albus-a-um, eximius-a-um (τα παραθετικά του θα μπορούσαν να παραχθούν περιφραστικά: magis eximius, maxime eximius), omnis-is-e: επίθετα χωρίς παραθετικά
- utilis-is-e/-ior/-issimus, durus-a-um/-ior/-issimus
- quidam-quaedam-quoddam: αόριστη επιθετική αντωνυμία. H ουσιαστική: quidam-quaedam-quiddam· προσοχή: quendam, quorundam...
- repente: επίρρημα χωρίς παραθετικά
- locus-i/loca-orum (ετερογενές: τόποι) ή loci-orum (=χωρία βιβλίου)
- posterus-a-um/-ior-ior-ius/postremus & postumus-a-um
- quis-quis (ή quae ή qua)-quid: αόριστη ουσιαστική αντωνυμία· η επιθετική: qui-quae (ή qua)-quod
- aliquis-aliquis (ή aliqua ή aliquae)-aliquid: αόριστη ουσιαστική αντωνυμία· η επιθετική: aliqui-aliqua-aliquod
- magnus/maior/maximus (magnopere ή magno opere-magis-maxime)
Ασκήσεις
- pulchritudinis=pulchritudine
- Cerva alba eximiae pulchritudinis Sertorio a Lusitano quodam dono data erat: Να τραπεί η σύνταξη σε ενργητική: Quidam Lusitanus dederat Sertorio dono cervam albam eximiae pulchritudinis
- Cervam, instinctam numine Dianae, conloqui secum et docere, quae utilia factu essent: Ευθύς λόγος: Cerva, insticta numine Dianae, conloquitur mecum et docet, quae utilia factu sint
- quae utilia factu essent: Ευθεία ερώτηση: Quae utilia factu sunt/sint (απορηματική υποτακτική)?
- Si quid durius ei videbatur, quod imperandum militibus esset, a cerva sese monitum esse praedicabat: Ευθύς λόγος: Si quid durius erat, quod imperandum militibus erat, a cerva monitus sum.
- quod imperandum militibus esset≈quod imperari militibus oporteret/deberet
- perisse: Ευθύς λόγος: Cerva periit (οριστική παρακειμένου)
- cervam inventam esse: Ευθύς λόγος: Cerva inventa est
- tacere≈ut taceret: Ευθύς λόγος: Tace (προστακτική)
- ut eam postero die repente in eum locum emitteret: Ευθύς λόγος: Eam cras (=αύριο)/postero die repente in eum locum emitte, in quo (ego) cum amicis ero
- admissis amicis: Ανάλυση: cum amicos admisisset (ή admissi essent amici a Sertorio), Sertorius dixit...
- dixit eis visum in somno sibi esse cervam, quae perisset, ad se reverti: Ευθύς λόγος: Visum in somno mihi est cervam, quae perierat(/perisset με υποτακτική, γιατί λειτουργεί στα πλαίσια πλαγίου λόγου, εξαρτώμενο από το visum est), ad me reverti.
- emissa: Ανάπτυξη σε πρόταση: Cum servus emiserit cervam ή Cum cerva emissa esset a servo
Ασκήσεις Πανελληνίων
- Cerva alba eximiae pulchritudinis Sertorio a Lusitano quodam data erat: να γίνει πλήρης συντακτική αναγνώριση των όρων της παραπάνω πρότασης. (μονάδες 8) (2010 E)
- Sertorius dixit eis visum in somno sibi esse cervam ad se reverti: Nα μετατρέψετε τον πλάγιο λόγο σε ευθύ. Μονάδες 6 (2007 ΕΗ)
- • ut pugnare cuperent • cum cerva ... introrupisset: Να αναγνωρίσετε το είδος των παραπάνω προτάσεων (μονάδες 2), τον τρόπο εισαγωγής τους (μονάδες 2) και να αιτιολογήσετε την έγκλιση και το χρόνο εκφοράς τους (μονάδες 4). Μονάδες (2007 ΕΗ)
- Sertorius, admissis amicis in cubiculum suum, dixit eis ...: Να αντικαταστήσετε την αφαιρετική απόλυτη με πρόταση εισαγόμενη με τον ιστορικό cum. Μονάδες 4 (2007 ΕΗ)
- Cum aliquis Sertorio nuntiavisset cervam inventam esse: Να αναγνωρίσετε το είδος της παραπάνω πρότασης (μονάδα 1) και να δικαιολογήσετε την έγκλιση (μονάδες 2) και το χρόνο του ρήματος (μονάδες 2). Μονάδες 5 (2006 Ο)
- admissis amicis: Να χαρακτηρίσετε το συντακτικό φαινόμενο. Μονάδες 3 (2006 Ο)
- quae utilia factu essent: Να αναγνωρίσετε το είδος και το συντακτικό ρόλο της παραπάνω δευτερεύουσας πρότασης (μονάδες 3) να αιτιολογήσετε τον τρόπο εισαγωγής και εκφοράς της σύμφωνα με την ακολουθία των χρόνων (μονάδες 4) να τη μετατρέψετε στον ευθύ λόγο (μονάδες 2) Μονάδες 9 (2004)
- Si quid durius…praedicabat: Nα αναγνωριστεί το είδος του υποθετικού λόγου και να γραφεί έτσι, ώστε να εκφράζει υπόθεση αντίθετη του πραγματικού για το παρόν καθώς και υπόθεση δυνατή ή πιθανή. Μονάδες 9 (2004)
- quod imperandum militibus esset: Να αντικαταστήσετε τον τύπο της παθητικής περιφραστικής συζυγίας με τον αντίστοιχο τύπο του debeo + απαρέμφατο (μετατροπή παθητικής σύνταξης σε ενεργητική) Μονάδες 6 (2004)
- ut eam postero die repente in eum locum emitteret: Να αναγνωρίσετε την παραπάνω πρόταση (είδος, εξάρτηση, χρόνος και έγκλιση εκφοράς). [Μονάδες 4] (2001)
- cum aliquis Sertorio nuntiavisset cervam inventam esse: Να χαρακτηρίσετε συντακτικώς τους όρους της παραπάνω πρότασης. [Μονάδες 5] (2001)
- admissis amicis: Να μετατρέψετε τη μετοχή στην αντίστοιχή της δευτερεύουσα πρόταση (cum ιστορικός ή διηγηματικός + ρήμα). [Μονάδες 7] (2001)