→ Λογοτεχνία → Πεζογραφία
Γεώργιος Μιχαηλίδης (Βιζυηνός: 1849-1896)
Βιογραφία-Βιβλιογραφία-Εργογραφία
Ο Γεώργιος Βιζυηνός γεννήθηκε στη Βιζύη της Θράκης. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Μιχαηλίδης. Έχασε τον πατέρα του από τα πέντε του χρόνια και στα δέκα του στάλθηκε στην Πόλη, κοντά σε κάποιον συγγενή του για να μάθει τη ραπτική τέχνη. Δύο χρόνια αργότερα, μετά το θάνατο του τελευταίου, ο οποίος στάθηκε τυραννικός απέναντι στο μικρό Γεώργιο, στάλθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου ως υποτακτικός του αρχιεπισκόπου Σοφρωνίου Β΄ με φροντίδα του ευεργέτη του εμπόρου Γιάγκου Γεωργιάδη Τσελεμπή. Στην περίοδο της παραμονής του στην Κύπρο (περίπου 1868 ως 1872) τοποθετούνται οι πρώτες σπουδές του, τις οποίες ακολούθησαν το 1872 μαθήματα στο Ελληνικό Λύκειο του Πέραν, υπό τη διεύθυνση του Γεωργίου Χασιώτη και στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης με δάσκαλο και συμπαραστάτη του τον θεολόγο και ποιητή Ηλία Τανταλίδη. Ο επόμενος χρόνος της ζωής του Βιζυηνού σημαδεύτηκε από τη γνωριμία του με τον τραπεζίτη και εθνικό ευεργέτη Γεώργιο Ζαρίφη, ο οποίος τον έθεσε για πολλά χρόνια υπό την προστασία του. Με τη βοήθεια του Ζαρίφη τύπωσε στην Κωνσταντινούπολη την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Ποιητικά Πρωτόλεια και έφυγε για την Αθήνα, όπου αποφοίτησε από το γυμνάσιο της Πλάκας. Το 1874 υπέβαλε στον Βουτσιναίο ποιητικό διαγωνισμό το επικό ποίημα Ο Κόδρος και βραβεύτηκε με εισήγηση του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, βράβευση η οποία προκάλεσε αρνητικά σχόλια και αντιδράσεις στους λογοτεχνικούς κύκλους. Την ίδια χρονιά αποφοίτησε από το Γυμνάσιο και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας για ένα χρόνο, ενώ το 1875 έφυγε για σπουδές στη Γερμανία. Είχε προηγηθεί μια δεύτερη αποτυχημένη αυτή τη φορά συμμετοχή του στο Βουτσιναίο διαγωνισμό με το ποίημα Διαμάντω. Στη Γερμανία σπούδασε (1875-1880) στο Γκαίτιγκεν, τη Λειψία (με δάσκαλο το Βίλχελμ Βουντ) και το Βερολίνο (με δάσκαλο τον Έντουαρντ Τσέλλερ) και το ενδιαφέρον του στράφηκε κυρίως σε φιλοσοφικές και ψυχολογικές μελέτες. Η διδακτορική διατριβή του είχε θέμα την παιδαγωγική αξία του παιδικού παιχνιδιού. Στο μεταξύ το 1876 βραβεύτηκε ξανά στο Βουτσιναίο διαγωνισμό με εισήγηση του Θεόδωρου Ορφανίδη για τη λυρική ποιητική συλλογή Βοσπορίδες αύραι, ενώ τον επόμενο χρόνο τιμήθηκε με έπαινο για τις Εσπερίδες. Το 1881 επισκέφτηκε το Σαμακόβι (ή Σαμάκοβο) της Ανατολικής Θράκης για να ασχοληθεί με μια επιχείρηση μεταλλείων, υπόθεση η οποία σχετίστηκε στενά με τη μελλοντική ψυχική του ασθένεια. Το 1882 επέστρεψε στην Αθήνα και ακολούθησε ταξίδι του στο Παρίσι και εγκατάσταση στο Λονδίνο, όπου ετοίμασε νέα διατριβή με τίτλο Η φιλοσοφία του Καλού παρά Πλωτίνω. Το 1884 πέθανε ο Γεώργιος Ζαρίφης και ο Βιζυηνός μπήκε στην τελευταία περίοδο της ζωής του, η οποία συνοδεύτηκε από οικονομική ανέχεια. Συνέχισε να ασχολείται με την αποτυχημένη μεταλλευτική επιχείρηση στο Σαμοκόβι ενώ εργάστηκε παράλληλα ως δάσκαλος της μέσης εκπαίδευσης και από το 1890 ως καθηγητής ρυθμικής και δραματολογίας στο Ωδείο Αθηνών. Εκεί γνώρισε τη μόλις δεκαεξάχρονη μαθήτριά του Μπετίνα Φραβασίλη, την οποία ερωτεύτηκε. Ο άτυχος έρωτάς του στάθηκε μοιραίος, καθώς προστέθηκε στα προηγούμενα χτυπήματα της ζωής του με μεγαλύτερο εκείνο του θανάτου του προστάτη του και τον οδήγησε στη ψυχασθένεια και τον εγκλεισμό του στο Δρομοκαΐτειο, όπου έζησε σε κατάσταση προϊούσας παραλυσίας και πέθανε το 1896 σε ηλικία πενήντα εφτά ετών. Στο λογοτεχνικό έργο του Βιζυηνού συναντώνται στοιχεία της Φαναριώτικης παράδοσης με στοιχεία ηθογραφίας και ψυχογραφικής διείσδυσης, καθώς επίσης επιδράσεις από τα ευρωπαϊκά λογοτεχνικά ρεύμάτα της εποχής. Οι καρποί της συνύπαρξης αυτής ωριμάζουν στο πέρασμα του χρόνου, τόσο στην ποίηση, όσο και στην πεζογραφία του. Ως το ωριμότερο από τα ποιητικά έργα του θεωρείται η συλλογή Ατθίδες αύραι, που τυπώθηκε στο Λονδίνο (α΄ εκδ. 1883), σήμανε οριακά την είσοδο του Βιζυηνού στην ποιητική δημιουργία της γενιάς του 1880 και έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον Κωστή Παλαμά. Έγραψε επίσης λαογραφικές, φιλοσοφικές και άλλες μελέτες. Το είδος στο οποίο διέπρεψε ωστόσο στάθηκε το διήγημα. Ο Βιζυηνός ηγήθηκε της στροφής του νεοελληνικού διηγήματος προς τις λαϊκές παραδόσεις και τον ψυχογραφικό ρεαλισμό, ευθυγραμμιζόμενος με τα αιτήματα της γενιάς του 1880. Την πεζογραφική του παραγωγή αποτελούν πέντε διηγήματα (δυο από τα οποία παιδικά), τρεις νουβέλες και τέσσερα αφηγήματα δημοσιευμένα στα περιοδικά Εστία, Διάπλασις των παίδων, Εβδομάς και στην εφημερίδα Ακρόπολις. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γεώργιου Βιζυηνού βλ. Αθανασόπουλος Βαγγέλης, «Χρονολόγιο Γ.Βιζυηνού (1849-1896)», Διαβάζω278, σ.12-17, Βαλέτας Γ., «Βιζυηνός Γεώργιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Μουλλάς Παναγιώτης, «Βιζυηνός Γεώργιος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984, Σπεράντσας Σ.Γ., «Βιζυηνός Γεώργιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια7. Αθήνα, Πυρσός, 1929 και Στεργιόπουλος Κώστας, «Γεώργιος Βιζυηνός», Η παλαιότερη πεζογραφια μαςΣτ΄ · Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, σ.34-58. Αθήνα, Σοκόλης, 1997. 2. Για τη χρονολογία γέννησης του Βιζυηνού υπάρχουν ακόμη αμφιβολίες. Για νεώτερα στοιχεία σχετικά μ’ αυτό το θέμα, βλ. Σιδεράς Αλέξανδρος, «Νέες μαρτυρίες για το έτος γεννήσεως του Γεώργιου Βιζυηνού», Νέα Εστία142, ετ.ΟΑ΄, 1η/9/1997, αρ.1684, σ.1252-1259.
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
- 1 Αθανασόπουλος Βαγγέλης, Οι μύθοι της ζωής και του έργου του Βιζυηνού. Αθήνα, Καρδαμίτσα, 1992.
- Ακρίτας Τάκης, Γεώργιος Βιζυηνός. Αθήνα, 1952.
- Βαλέτας Γ, Φιλολογικά στο Βιζυηνό· Βιβλιογραφικά - Βιογραφικά - Κριτικά - Γραμματολογικά - Αισθητικά - Ανέκδοτα Βιζυηνού. Αθήνα, 1937.
- Βαλέτας Γ., «Βιζυηνός Γεώργιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας3. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
- Βαλέτας Γ., «Ο Βιζυηνός και η Κύπρος», Πνευματική Κύπρος103, ετ.Θ΄, 4/1969, σ.202.
- Βασιλειάδης Νικόλαος, Εικόνες Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών, σ.12-13 και 301-339. Αθήνα, τυπ.Εστίας, 1910.
- Βελουδής Γεώργιος, «Βιζυηνός και Άουερμπαχ», Το Βήμα, 22/8/1980 (τώρα και στον τόμο Μονά ζυγά, σ.37. Αθήνα, Γνώση, 1992).
- Γιαλούρη Αντώνη, Στερνοί Φαναριώτες λόγιοι· Γεώργιος Βιζυηνός· Ο άνθρωπος και το έργο του. Πειραιάς, 1934.
- Θρύλος Άλκης, «Γεώργιος Βιζυηνός», Νέα ΕστίαΙ΄, 15/9/1931, 1η/10/1931, 15/10/1931, αρ. 114-115-116 , σ. 958, 1031, 1079 (τώρα και στον τόμο Μορφές της ελληνικής πεζογραφίας·Και μερικές άλλες μορφές, σ.9-44. Αθήνα, Δίφρος, 1963).
- Καμαριανάκης Ευάγγελος, Ο Γεώργιος Βιζυηνός. Αθήνα, Εταιρεία Θρακικών Μελετών, 1961.
- Κοκκινόφτας Κωστής, «Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) και η σχέση του με την Κύπρο», Ακτή12, Φθινόπωρο 1992, σ.513-526.
- Μαμώνη Κυριακή, Βιβλιογραφία Γ.Βιζυηνού (1873-1962). Αθήνα, 1963. (ανάτυπο του τόμου του Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού)
- Μερακλής Μ.Γ., «Γεώργιος Βιζυηνός», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί – Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία – Γραμματολογία, σ.184-188. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.
- Μηλιώνης Χριστόφορος, «Γεώργιος Βιζυηνός», Γράμματα και Τέχνες75, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1995, σ.29.
- Μουλλάς Παναγιώτης. «Το νεοελληνικό διήγημα και ο Γ.Μ.Βιζυηνός», Νεοελληνικά διηγήματα. Αθήνα, Ερμής, 1980.
- Μουλλάς Παναγιώτης, «Βιζυηνός Γεώργιος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984.
- Μ(ποέμ) [=Δημήτρης Χατζόπουλος], «Ο Γ.Βιζυηνός ως διηγηματογράφος», Σκριπ, 16/4/1896.
- Ξηρέας Μαρίνος, Αγνωστα βιογραφικά στοιχεία και κατάλοιπα του Βιζυηνού. Λευκωσία, 1949.
- Παλαμάς Κωστής, «Λόγος στην κηδεία του Γ.Βιζυηνού», Το Άστυ, 17/4/1896 (τώρα και στον τόμο ΆπανταΙΕ΄, σ.342. Αθήνα, Γκοβόστης-Μπίρης, χ.χ.)
- Παναγιωτόπουλος Ι.Μ. (επιμ.), Γεώργιος Βιζυηνός. Αθήνα, Αετός, 1954 (στη σειρά Βασική Βιβλιοθήκη, αρ.18).
- Παπαχριστοδούλου Πολύδωρος, Ο Γεώργιος Βιζυηνός ως ποιητής και διηγηματογράφος. Αθήνα, 1947.
- Σιδεράς Αλέξανδρος, «Νέες μαρτυρίες για το έτος γεννήσεως του Γεώργιου Βιζυηνού», Νέα Εστία142, 1/9/1997, ετ.ΟΑ΄, αρ.1684, σ.1252-1259.
- Σικελιανός Άγγελος, «Γεώργιος Βιζυηνός», Ελεύθερα Γράμματα7-8, Χριστούγεννα 1949, σ.252. Το ίδιο στο Άγγελου Σικελιανού, Πεζός ΛόγοςΕ' ·1945-1951, σ.240.. Αθήνα, Ίκαρος, 1985.
- Σπεράντσας Σ.Γ., «Βιζυηνός Γεώργιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια7. Αθήνα, Πυρσός, 1929.
- Στεργιόπουλος Κώστας, «Γεώργιος Βιζυηνός», Η παλαιότερη πεζογραφία μαςΣτ΄ · Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, σ.34-58. Αθήνα, Σοκόλης, 1997.
- Χάρης Πέτρος, Έλληνες ΠεζογράφοιΓ', σ.25. Αθήνα, Εστία, 1968.
- Χρυσανθόπουλος Μιχάλης, Γεώργιος Βιζυηνός· Μεταξύ φαντασίας και μνήμης. Αθήνα, Εστία, 1994.
Αφιερώματα περιοδικών
- Ελληνική ΔημιουργίαΔ΄, 1η/10/1949, αρ.40, σ.545-628.
- ΘρακικάΓ΄, Παράρτημα 1931, σ.196-217.
- Θρακικά χρονικά17-18, ετ.Ε΄, Χειμώνας- Άνοιξη 1965.
- Τετράδια Ευθύνης29. Αθήνα,1988 (με τίτλο Ποιος ήταν ο Γεώργιος Βιζυηνός).
- Διαβάζω278, 8/1/1992.
- Η λέξη135, 9-10/1996, σ.588-613.
- Νέα Εστία140, 1/11/1996, ετ.Ο΄, αρ.1664.
- Ακτή29, Χειμώνας 1996.
- Ίβυκος16-17, Άνοιξη – Καλοκαίρι 1997. 1. Για αναλυτικότερα βιβλιογραφικά και εργογραφικά στοιχεία του Γεωργίου Βιζυηνού, βλ. Μαμώνη Κυριακή, Βιβλιογραφία Γ.Βιζυηνού (1873-1962). Αθήνα, 1963. (ανάτυπο του τόμου του Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού)
Εργογραφία
(πρώτες δημοσιεύσεις και εκδόσεις)
Ι.Ποίηση
Ποιητικά πρωτόλεια. Αθήνα, 1873.
Ο Κόδρος. Αθήνα, 1874.
Ατθίδες αύραι. Λονδίνο, Trubner & Co. , 1833. (Ανέκδοτη έμεινε η ποιητική συλλογή του Αραις, Μάραις, Κουκουνάραις, την οποία μετονόμασε σε Βοσπορίδες αύραι).
ΙΙ.Πεζογραφία
- Ο άραψ και η κάμηλος αυτού. Διάπλασις των ΠαίδωνΑ', 9/1879, αρ.8, σ.123.
- Το αμάρτημα της μητρός μου. ΕστίαΕ΄, 10 και 17/4/1883, αρ.380 και 381 σ. 225 και 241.
- Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως. ΕστίαΙΣΤ΄, 21 και 28/8/1883 αρ.399 και 400, σ.528 και 541.
- Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου. ΕστίαΙΣΤ΄, 23 και 30/10/1883, 6/11/1883, αρ.408, 409 και 410, σ. 669, 685 και 701.
- Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας. ΕστίαΙΖ΄, 1η, 8, 15, 22 και 29/1/1884, αρ.418, 419, 420, και 422, σ. 1, 17, 33, και 65.
- Το σκιάχτρο του χωραφιού. Η Διάπλασις των ΠαίδωνΣΤ΄, 2/1884, αρ.2, σ.17.
- Πρωτομαγιά. Ακρόπολις, 1η και 2/5/1884.
- Το μόνον της ζωής του ταξείδιον. Εστία442, 443 και 444, 17/6/1884, 24/6/1884 και 1η/7/1884, σ.385, 403 και 417.
- Ο κλέπτης. Η Διάπλασις των παίδωνΣΤ΄, 9/1884, αρ.9, σ.135.
- Ο Τρομάρας. Η Διάπλασις των Παίδων ΣΤ΄, 11/1884 και 12/1884, αρ.11 και 12, σ.171 και 182.
- Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα. ΕβδομάςΒ΄, 27/1/1885, αρ.48, σ.37.
- Μοσκώβ Σελήμ. Εστία, 28/4/1895 και 1-16/5/1895.
ΙΙΙ.Μελέτες
- Das Kinderspiel in Bezug auf Psychologie und Paedagogik (Το παιχνίδι από ψυχολογική και παιδαγωγική άποψη). Λειψία, 1881.
- Η φιλοσοφία του Καλού παρά Πλωτίνω. Αθήνα, 1884.
- Στοιχεία λογικής προς χρήσιν της ελληνικής νεολαίας. Αθήνα, 1885.
- Ψυχολογικαί μελέται επί του ΚαλούΑ΄· Πνευματικαί ιδιοφυϊαι. Αθήνα, 1885.
- Ψυχολογικαί μελέται επί του ΚαλούΒ΄· Αι αρχαί των τεχνών. Αθήνα, 1885.
- Στοιχεία Ψυχολογίας. Αθήνα, 1888.
- Ανά τον Ελικώνα. Αθήνα, Ελευθερουδάκης, 1930.
ΙV.Συγκεντρωτικές εκδόσεις
- Το αμάρτημα της μητρός μου. Αθήνα, Φέξης, 1912. (μαζί τα Ο Μοσκώβ Σελήμ, Το μόνον της ζωής του ταξείδιον και Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας ).
- Τα ποιήματα. Αθήνα, Φέξης, 1916.
- Το αμάρτημα της μητρός μου - Μοσκώβ Σελήμ. Αθήνα, Ι.Ν.Σιδέρης, χ.χ.
- Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου. Αθήνα, Ι.Ν.Σιδέρης, 1922. (μαζί το Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως και πρόλογος από τον Κωστή Παλαμά).
- Το μόνον της ζωής του ταξείδιον - Αι συνέπαι της παλαιάς ιστορίας. Αθήνα, Ι.Ν.Σιδέρης, χ.χ.
- Τα παιδικά τραγούδια του Γεωργίου Βιζυηνού. Αθήνα, Εταιρεία Θρακικών Μελετών, 1953.
- Ο Τρομάρας. Αθήνα, Πηγή, 1948.
- Τα Άπαντα του Γεωργίου Βιζυηνού. Αθήνα, Βίβλος, 1955.
- Γ.Μ.Βιζυηνός · Τα διηγήματα · Φιλολογική επιμέλεια Βαγγέλης Αθανασόπουλος. Αθήνα, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1991.
- Τα ποιήματα
- Επιμέλεια Μιχάλης Χρυσανθόπουλος. Αθήνα, Εστία,
- Παιδικαί ποιήσεις. Θεσσαλονίκη, Ζήτρος, 1997. 1. Για αναλυτικότερα βιβλιογραφικά και εργογραφικά στοιχεία του Γεωργίου Βιζυηνού, βλ. Μαμώνη Κυριακή, Βιβλιογραφία Γ.Βιζυηνού (1873-1962). Αθήνα, 1963 (ανάτυπο του τόμου του Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού).