→ Λογοτεχνία → Σύμμεικτα
Παλαιότερη ελληνική λογοτεχνία
Ένα φαινόμενο που δεν έχει επαρκώς μελετηθεί είναι το πόσο μεγάλη ανταπόκριση έχει στο κοινό η παλαιότερη ελληνική λογοτεχνία. Μιλάμε για μεγάλα νούμερα που κάνουν ορισμένα καινούργια βιβλία, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Εστία μπορεί να βγάλει Κούντερα και ο Κούντερα να πουλήσει σε μία χρονιά λιγότερα βιβλία απ' ό,τι πουλάει ακόμη ο «Τρελλαντώνης» της Πηνελόπης Δέλτα στο ίδιο διάστημα! Ο συγκεκριμένος εκδοτικός οίκος στηρίζει μεγάλο μέρος της οικονομικής του σταθερότητας στον Ζαχαρία Παπαντωνίου, του οποίου τα «Ψηλά βουνά» πούλησαν και φέτος 7.000 αντίτυπα, ή στη «Μεγάλη Χίμαιρα» του Καραγάτση που διέθεσε άλλα 5.000 - όσα και ο «Τρελλαντώνης»! Από κοντά και ο Βενέζης, ο Μυριβήλης κ.λπ. Κι αν δεν φτάνει αυτό, η «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη - από τις ίδιες εκδόσεις -, ανήκει χωρίς αμφιβολία στα φετινά μπεστ σέλερ, αφού πούλησε 13.000 αντίτυπα!
Τα ίδια μηνύματα λαμβάνει κανείς από τα Ελληνικά Γράμματα για τον μπεστσελερίστα... Λουντέμη, και βέβαια από τον Κέδρο: Τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου έχουν φτάσει τα 127.000 αντίτυπα με άλλα 2.500 φέτος, ενώ και τα παλιά βιβλία της Άλκης Ζέη (το «Καπλάνι της Βιτρίνας» και «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου») πουλάνε επίσης 2.000-3.000 αντίτυπα τον χρόνο κι ας είναι ηλικίας 35 και 40 ετών.
Μεγάλο ρόλο, βέβαια, παίζει η εκπαίδευση. Οι καθηγητές στα σχολεία συνιστούν ακόμα τα βιβλία αυτά και κάθε γενιά τα διαβάζει. Προφανώς όμως η τάση αυτή εκφράζει και μια δυσπιστία ενός μέρους του κοινού (κάποιοι θα μιλήσουν για συντηρητισμό, άλλοι για σημαντικά στοιχεία της παλαιάς που δεν βρίσκονται στη νεώτερη λογοτεχνία) για τους νεώτερους πεζογράφους και μια αδυναμία της νεώτερης πεζογραφίας να αναδείξει τους «κλασικούς» της.